دو هفته پیش بود که رژیم غاصب صهیونیستی دراقدامی ددمنشانه به دفتر کنسولی ایران در دمشق حمله کرد؛ حادثه تلخی که بازتاب‌های بین‌المللی متعددی داشت و اغلب رسانه‌های منطقه‌ای با «بی‌سابقه» خواندن این حمله تروریستی، هشدارهایی نسبت به واکنش احتمالی ایران و افزایش سطح تنش‌ها در غرب آسیا داده و از شیوه‌های دیپلماتیک برای انصراف ایران از عملیات انتقام استفاده کردند اما کلام آخر همان وعده صادقی بود که رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیت شهید زاهدی و همرزمان شهیدش به آن اشاره کرده و فرمودند: «رژیم خبیث صهیونیستی به‌دست دلاورمردان ما مجازات خواهد شد.»؛ پیامی که رعشه بر اندام صهیونیست‌ها انداخت و آنها هر آن منتظر پاسخ به این اقدام شرارت‌بارشان بودند و شنبه شب به وقت انتقام کوک و سجاده آتش به وقت شام پهن شد و با اشاره فرمانده کل قوا، پهپادهای مهاجر برای تار‌و‌مار کردن اسقاطیلی‌ها همچون عقابها به پرواز درآمدند و پرچم عملیات تلافی‌جویانه به اهتزاز درآمد تا دنیا بداند که ما شیدا گونه به افق می‌نگریم و از پرواز در شب خاطره‌های کیمیایی داریم و از دوئل نمی‌هراسیم چرا که ما فرزند این خاک و سرزمین خورشید هستیم.

اهالی فرهنگ و هنر نیز همانند همیشه این بار هم از طریق تریبون روزنامه صبا به وعده صادق اقتدا کردند و با حمایت خود از این اقدام جسورانه در کنار سربازان غیور ایران جان، قرار گرفتند تا یک بار دیگر اقتدار و وحدت ملی را با غرور و افتخار فریاد کنند.

پرویز شیخ‌طادی؛ کارگردان سینما : قدرتمندترین نیرو در هر کشور مردم آن هستند

به نظرم در سرزمینی زندگی می‌کنیم که همیشه در محاصره ۳۶۰ درجه‌ای دشمن بوده‌ایم و هیچ حامی و پشتیبانی هم نداریم. حتی نمی‌توانیم به‌عنوان تکیه‌گاه به کشورهای اطرافمان نگاه کنیم؛ چون براساس پیشینه تاریخی، آنها یا محتاجند و یا قابل‌اعتماد نیستند.

بنابراین ثابت شده است که ما فقط خودمان را داریم و نباید چشم امید به دیگران داشته باشیم. البته ناگفته نماند که ما ملتی هستیم که در بزنگاه‌های مختلف تاریخی، همواره به خوبی از تمامیت ارضی‌مان دفاع کرده‌ایم. از دیدگاه من، قدرتمندترین نیرو در هر کشور، مردم آن هستند که باعث می‌شوند گزند و لطمه‌ای به کشور وارد نشود. باید مراقب باشیم که پشتوانه معصوم و مظلوم یعنی مردم را از دست ندهیم. چرا که تنها پناه ما درحال حاضر ملت هستند. آنچه بدیهی است این که در هر شرایطی مردم از آب و خاک خود حمایت و دفاع می‌کنند. نمونه‌های این مسئله را در رویدادهای مختلف دراین سال‌ها دیده‌ایم. درواقع یگانه‌ترین حامی مردم هستند. از آنجایی که منش کشور ما با دیگر کشورهای سرمایه‌داری تفاوت دارد و همواره اختلافات ریشه‌داری با بعضی ازاین کشورها داریم، مردم هستند که می‌توانند به مثابه بازوی نظامی قوی در برابر چنین رویدادهایی ایستادگی کنند. ملت ما جوانان خود را به جبهه ها، سوریه، سربازی در مناطق صفر مرزی می‌فرستند چون میهن خود را دوست دارند. با مشکلات معیشتی، اختلاس و دیگر مسائل صبوری می‌کنند چون میهن خود را دوست دارند و چشم انداز آینده‌ای بهتر و هدفمند را ترسیم می‌کنند. باید به این نکته توجه شود که مردم مهم ترین رکن یک جامعه به شمار می‌روند. همان طور که در جنگ نا برابر با اسرائیل این مردم هستند که می‌توانند پیش برنده باشند. بااین حال به نظر می‌رسد سینما درمواجهه با چنین اتفاقاتی به آن شکلی که باید قوی عمل نکرده است. می‌توان گفت، تاکنون زمینه‌ای برای راهبردهای هنری در عرصه دیپلماسی بین‌المللی و فرهنگی از این جهت در سینما فراهم نشده است و از طرفی، برنامه منسجمی هم وجود ندارد تا انتظار داشته باشیم سینماگران به تولید محتوا دراین زمینه بپردازند. درحالی که هنرمند به‌واسطه پتانسیل هنری می‌تواند با خلق یک اثر، مردم را تهییج کند، جامعه را به سمت نیاز کشور سوق دهد و راه‌گشا و راهنمایی‌دهنده باشد. هنرمند همواره تمایل به ارائه محتوا و محصول دارد اما دعوت‌کننده جدی نیست که زمینه را برای ارائه اثر او فراهم کند. ازاین رو، معتقدم محصولات فرهنگی هنوز در حیطه دیپلماتیک قرارنگرفته‌اند.

پگاه زارعی