کم نیستند هنرمندانی که امروز چه درجایگاه نوازنده، خواننده و آهنگساز از وضعیت موسیقی ایرانی گله‌مندند و به این مسئله اشاره دارند که موسیقی اصیل ایرانی در شرایط کنونی دراحتضار به سر می‌برد. هرچند هرکدام از این هنرمندان به فراخور دیدگاه خود، دلایل مختلف را باعث بروز چنین مسئله‌ای می‌دانند اما اغلب هنرمندان متفق‌القول براین باورند که پررنگ شدن موسیقی پاپ و پروبال دادن به این ژانر درسالهای اخیر از سوی بعضی از تهیه‌کنندگان و کنسرت‌گذاران مهم‌ترین عامل دراین زمینه بوده است. آنچه در پی می‌آید دیدگاه یکی از هنرمندان عرصه موسیقی درباره این موضوع است.

محمدگلریز دیگر خواننده موسیقی سنتی است درباره دلایل کمرنگ شدن موسیقی ردیف‌دستگاهی درقیاس با دیگر ژانرهای موسیقی عنوان کرد: تبلیغات نقش مهمی در ترغیب جوانان نسبت به موسیقی بی کیفیت داشته است. اگرچه به شخصه با موسیقی پاپ مخالف نیستم و حتی گاه با آثاری دراین زمینه برخورد می‌کنم که از هر نظر می‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند. اما درمقابل، با زمینه چینی از سوی برخی تهیه‌کنندگانی مواجه می‌شویم که با نگاه کاسبکارانه وارد موسیقی شده‌اند. این گروه از تهیه‌کنندگان به جذب تعدادی از هنرمندان جوان می‌پردازند و درمرحله بعد، با تبلیغات وسیع، شرایطی را برای برگزاری کنسرت آنها فراهم می‌کنند. یادم هست درسالهای اخیر که برای ضبط برنامه‌ای به برج میلاد رفته بودم، رانند تاکسی که می‌خواست بعد از پایان برنامه مرا برساند به این مسئله اشاره کرد که گاهی در برف و باران شاهد حضور افراد مسن در کنسرت این گروه از جوانان بوده است که حتی به سختی می‌توانند راه بروند ولی می‌خواهند دراین کنسرت ها شرکت کنند. تمام این‌ها نشان از دامنه وسیع تبلیغات بر روی موسیقی پاپ دارد و نشان می‌دهد که عرصه و مجالی برای فعالیت هنرمندان موسیقی اصیل ایرانی وجود ندارد. کما این که امروز برای خود من شرایط برگزاری کنسرت فراهم نیست و اطمینان دارم هستند هنرمندان دیگری که مانند من نمی‌خواهند به بهای خواندن هر اثری به روی صحنه بروند. موسیقی یکی از هنرهای پرقدمت و میراث با ارزش کشور ما به شمار می‌رود. اما امروز به ناچار و به دلیل پررنگ شدن گونه های دیگری از موسیقی به حاشیه رفته است. در همه کشورها شرایط به این شکل است که هرکدام از ژانرهای موسیقی مخاطبان خود را دارند و هیچ کدام جای دیگری را تنگ نکرده‌اند. یعنی به همان اندازه که به موسیقی پاپ اهمیت داده می‌شود، فضا برای فعالیت موسیقی کلاسیک، ملی، ارکسترال و… هم فراهم است. اما درکشور ما این تعادل چندین سال است که به هم خورده و دیگر خبری از برابری موسیقی ایرانی و دیگر ژانرها دراین کفه ترازو به چشم نمی‌خورد.

این هنرمند افزود: من معتقدم دود این مسئله در نهایت به چشم خودمان خواهد رفت، چرا که بی توجهی به ارزش های فرهنگی می‌تواند تبعات ناخوشایندی را برایمان به همراه بیاورد. در گذشته، هنرمندان الگوی مردم به خصوص جوانان به شمار می‌رفتند و نه تنها درموسیقی که در دیگر زمینه ها از نگاه مردم صاحب نظر بودند. امروز گاه می بینیم حجم وسیع تبلیغات بر روی بعضی از چهره ها به اندازه‌ای است که یک جوان شیفته و مرعوب لباس پوشیدن و حتی نوع حرف زدن آن به اصطلاح هنرمند می‌شود و حتی گاه این قدرتحت تاثیر او قرار می‌گیرد که دست به خودکشی می‌زند. آنچه مسلم است این که به حاشیه رانده شدن موسیقی ملی مثل حلقه مفقوده‌ای می ماند که جامعه را به لحاظ فرهنگی دچار تزلزل و مشکل می‌کند. به خصوص این که برخلاف خیلی‌ها که مسائل اقتصادی را مهم‌ترین مسئله در جامعه می‌دانند، من فرهنگ را عامل زیربنایی و رکن اساسی در یک جامعه می‌دانم و معتقدم بی توجهی به فرهنگ و هنر اصیل، بنیان‌های جامعه را ضعیف می‌سازد.

بنابراین،  ضرورت تولید آثار فاخر در زمینه موسیقی اصیل ایرانی امروز بیشتر از هر زمان دیگر احساس می‌شود، چرا که این آثار می‌توانند جایگزین موسیقی بی‌کیفیت و زودگذر شوند و مخاطب را در مسیر صحیحی قراردهند. نکته اینجاست که متریال و موضوعات خوبی را در دست داریم که هرکدامشان می‌تواند دستمایه ساخت آثار فاخری قرارگیرد اما دراین زمین کوتاهی کرده‌ایم.

آزاده صالحی