نخستین نمایشگاه انفرادی سیمین یاوری، هنرمند خلاق و مستعد تبریزی، شامل نقاشی‌هایی در سبک آبستره و انتزاعی، روز ۱۴ اردیبهشت‌ماه در گالری «زرنا» افتتاح و با استقبال خوب هنردوستان روبه‌رو شد. سیمین یاوری متولد سال ۱۳۴۵ و دارای مدرک دیپلم ادبیات است. او که نقاشی را از سال ۹۶ با تشویق زنده‌یاد استاد احمد کسب‌خواه آغاز کرده، پیش از این آثارش را در سه نمایشگاه گروهی «یونس امره» در اسکی شهر،«هنر و زن» در اوشاک،«ترویا» در چاناک‌کاله کشور ترکیه به نمایش گذاشته بود. این هنرمند درباره علاقه و گرایش خود به هنر نقاشی می‌گوید:«استاد فرزانه زنده‌یاد احمد کسب‌خواه، دریچه‌های نوینی از تفکر و اندیشه را به روی من گشودند. ایشان به من آموختند چگونه به مسائل مختلف از زوایای گوناگون نگاه بکنم و به دنبال یافتن راه‌حل‌های خلاقانه باشم». در این نمایشگاه ۲۰ اثر زیبا و چشم‌نواز به نمایش درآمده که با تکنیک آبرنگ و در سبک آبستره و انتزاعی اجرا شده‌اند. به بهانه برگزاری اولین نمایشگاه انفرادی «سیمین یاوری» به گفت‌وگوی کوتاهی با این هنرمند خوش‌ذوق نشسته‌ایم.

از چه زمانی به نقاشی علاقه‌مند شدید؟ غیر از نقاشی، در زمینه هنرهای دیگر هم فعالیت دارید؟

من از سال ۱۳۹۶ با تشویق یکی از دوستان صمیمی‌ام نقاشی را با سبک سیاه‌قلم شروع کردم و کم‌کم به سمت نقاشی با آبرنگ رفتم. از آن‌جایی که بیش‌تر وقتم را صرف نقاشی می‌کنم، متاسفانه فرصت زیادی برای فعالیت‌ در رشته‌های دیگر را ندارم. البته من پیش از این آموزش ندیده بودم و به صورت ذوقی و خودجوش به نقاشی‌کردن مشغول بودم اما اکنون سه سال است که نقاشی رنگ روغن و سیاه‌قلم را به صورت حرفه‌ای در گالری «آفرینش» آموزش می‌بینم و موفق شدم مدرک فنی‌حرفه‌ای سیاه‌قلم را کسب بکنم.

معمولاً ایده آثارتان را چگونه پیدا می‌کنید و چه عواملی در شکل‌گیری نقاشی‌ها نقش دارند؟

تمام نقاشی‌های بنده، برحسب انعکاس حس درونی‌ام و الهام از طبیعت هستند. البته چون بسیار به طبیعت علاقه‌مند هستم، دو عامل طبیعت و همین‌طور موسیقی، بیش‌ترین تاثیرگذاری را در شکل‌گیری نقاشی‌هایم داشته‌اند. من همیشه با تماشای سوژه‌ها در عرض سه‌دقیقه‌ هرچه را که به یاد داشتم، به تصویر می‌کشیدم!

برای اجرای کارهای‌تان معمولاً از چه متریالی استفاده می‌کنید؟

اصولاً هنرمندان، نقاشی با آبرنگ را روی تابلوهای کنفی می‌کشند اما من ایده‌هایم را روی مقواهای گلاسه به تصویر می‌کشم که متریال متفاوتی است و به گفته‌ برخی از دوستان و صاحب‌نظران، تابلوهایم به نقاشی‌های مینیاتوری شباهت دارد!

چرا تا زمان افتتاح نمایشگاه، هیچ تصویری از نقاشی‌های‌تان را جایی منتشر نکردید تا علاقه‌مندان با سبک کار شما آشنا بشوند؟

به دلیل احتمال کپی‌برداری، علاقه‌مند بودم بعد از اولین نمایشگاه، آثارم را در شبکه‌های اجتماعی معرفی بکنم. همچنین بعد از آیین افتتاحیه نمایشگاه، این سبک از هنر و متریال را به ثبت رساندم و به زودی آن را به هنرجویان نیز آموزش خواهم داد.

چرا برای نمایشگاه‌تان یک عنوان کلی انتخاب نکردید؟ آیا تابلوهای‌تان از نام مشخصی برخوردارند؟

بله، تمام نقاشی‌های من دارای نام و عنوان هستند. عناوینی مثل «خورشید»، «طاووس» و «شورانگیز». در ابتدا قصد داشتم برای اولین نمایشگاهم، نام «آفرینش» را انتخاب کنم، ولی فعلاً به تاکید بر عبارت اولین نمایشگاه بسنده کردم.

آیا شما همیشه نقاشی‌های‌تان را در سبک انتزاعی کار می‌کنید؟ به نظرتان تماشاگران چنین آثاری، مخاطبان خاص هستند یا افراد عادی هم از چنین نقاشی‌هایی لذت می‌برند؟

من در میان آثارم، کارهای پرتره، طبیعت، سیاه‌قلم و مدرن هم دارم اما این کارها را به خاطر بیان حس درونی‌ام بیش‌تر دوست دارم و اغلب دوستان و افرادی که این نقاشی‌هایم را دیده‌اند، حس خوب‌شان را نسبت به آنها بیان کرده‌اند. حتی خیلی از آنها مشوق من برای برپایی نمایشگاه بودند.

چه شد که تصمیم گرفتید نمایشگاه‌تان را در تهران برگزار بکنید و چرا از میان گالری‌‎های موجود در پایتخت،گالری «زرنا» را انتخاب کردید؟

خب برگزاری نمایشگاه برای کسانی که برای اولین‌بار نمایشگاه برپا می‌کنند، زیاد راحت نیست، ولی تعدد نمایشگاه، هنرمند و هنرشناس طبیعتاً در تهران بیش‌تر از شهرستان‌ها است. هدف من از برگزاری گالری در تهران ارزشی است که در پایتخت برای هنر قائل هستند. خوشبختانه در تهران برای کارهای هنری احترام خاصی قائلند و از آثار هنرمندان استقبال بیش‌تری می‌شود. در رابطه با انتخاب گالری هم باید بگویم با توصیه یکی از دوستانم که قبلاً در گالری زرنا نمایشگاهی برگزار کرده بود و مهم‌تر از آن، برخورد بسیار صمیمانه و انتقال حس بسیار خوب و زیبا از طرف خانم زهرا رسول‌زاده (مدیر گالری)، موجب شد در این مکان اقدام به برپایی نمایشگاه بکنم.

برخورد مردم تبریز با هنر نقاشی چگونه است؟ آیا تاکنون نمایشگاهی در شهر زادگاه‌تان برگزار کرده‌اید؟

در تبریز چندان گالری خصوصی وجود ندارد. البته یکی‌دو بار نمایشگاه‌هایی برپا شد اما تداوم پیدا نکرد. هنر نقاشی قطعاً در تبریز هم مورد استقبال قرار می‌گرفت، ولی شخصاً بیش‌تر دوست داشتم کارهایم ابتدا در تهران که بستر فراهم‌تری دارد به نمایش گذاشته بشود و سپس در تبریز اقدام بکنم. 

مهم‌ترین دغدغه و آرزوی شما در هنر نقاشی چیست؟ به نظرتان با نقاشی می‌توان بر سبک زندگی و تفکر مخاطبان هنر تاثیر گذاشت؟

از آن‌جایی که تمام کارهایم را به خاطر دل خودم می‌کِشم و از آن لذت می‌برم، دغدغه‌ای در هنر نقاشی حس نمی‌کنم. ضمن این‌که چون نقاشی جزو لاینفک زندگی‌ام شده و در جهت آموزش و ارتقای آن، تمام تلاشم را برای تمرین و ممارست خواهم داشت، تصور نمی‌کنم این هنر کنار گذاشته بشود. به نظرم هنر، دربرگیرنده اساس زندگی انسان‌هاست و بدون آن، زندگی معنا نخواهد داشت. من معتقدم هنر سرچشمه هستی است و از دیرباز نقشی اساسی در زندگی انسان‌ها ایفا کرده. جوامع ما از انواع هنر در زندگی روزمره خود استفاده می‌کنند. هنر همواره راهی برای بیان احساسات، افکار و تجربیات ماست. تاثیر هنر بر زندگی انسان بسیار متنوع و گسترده است. برای مثال خلاقیت و نوآوری، زیبایی‌شناسی، هم‌دلی و درک، آموزش و یادگیری، سرگرمی و تفریح، هویت و تعلق و تغییر اجتماعی جایگاه ویژه‌ای در هنر دارند.

احمدرضا حجارزاده