این روزها نمایشگاه انفرادی آثار نقاشی‌خط «مائده باژن» در گالری استاد یاسمی تبریز میزبان علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است. باژن که متولد آبان ‌ماه ۱۳۸۴ و دارای دیپلم رشته گرافیک است، به عنوان مربی نقاشی کودک در تبریز فعالیت دارد. او تاکنون دوره‌های آموزشی متعددی را گذرانده که از آن جمله‌ دوره عکاسی نزد استاد کمال شب‌خیز، فتوشاپ و ایلاستریتور با استاد جواد پیرمرزآبادی، مربی‌گری با استاد داوود پناهی و دوره طراحی، رنگ روغن و سیاه‌قلم با استاد اصغر تیغ‌زن. این هنرمند جوان همچنین در چهار نمایشگاه گروهی حضور داشته و اکنون نخستین نمایشگاه انفرادی نقاشی‌خط خود را در گالری استاد یاسمی شهر تبریز برگزار کرده است. شرکت در بسیاری از جشنواره‌های هنری و کسب مقام از دیگر سوابق هنری اوست. به بهانه برپایی نمایشگاه نقاشی‌خط‌های مائده باژن، گپ‌وگفتی با او داشتیم.

علاقه شما به طراحی و نقاشی از کجا آغاز شد؟

من از هفت‌سالگی به نقاشی‌کشیدن و کارهای هنری علاقه پیدا کردم، چون از ابتدا نقاشی‌ام خوب بود و معلم‌هایم تشویق می‌کردند. در محله ما یک مهد کودک، آموزش ویترای برگزار کرده بود. اولین جایی که شروع به آموزش هنر کردم، همین‌جا بود. از نه ‌سالگی به صورت حرفه‌ای در کنار استاد اصغر تیغ‌زن شروع به طراحی کردم. پس از گذراندن آن دوره، سیاه‌قلم و رنگ روغن را شروع کردم و کار کردم و سفارش هم گرفتم. هر روز انگیزه و ذوقم به هنر بیش‌تر می‌شد. خانواده‌ام هم حمایت و تشویقم کردند. پنج سال نزد استاد تیغ‌زن آموزش دیدم. در دوره ابتدایی، چند سال پشت سر هم در جشنواره‌ها، رتبه استانی و کشوری آوردم و منتخب مدرسه‌ای در کل استان شدم. بعد رشته گرافیک را انتخاب کردم، چون در رشته‌ام عکاسی هم بود، یک دوربین خریدم. در این رشته با استاد کمال شب‌خیز آشنا شدم و یک سال کنارشان آموزش دیدم. سه سال هم کنار استاد داوود پناهی، دوره مربیگری نقاشی کودک را سپری کردم. سال آخر مدرسه کتابی به اسم «خط در گرافیک» داشتیم که در واقع کالیگرافی بود و یک سال در این رشته آموزش دیدم. به خوش‌نویسی، طراحی و عکاسی خیلی علاقه دارم و در تلاشم روزبه‌روز علمم را به‌روزرسانی و در این رشته‌ها پیشرفت بکنم.

در خلق تابلوهای نقاشی از چه سبک و تکنیکی استفاده می‌کنید؟

در تابلوهای کالیگرافی از تکنیک فرم‌نویسی، شعر و بداهه‌نویسی استفاده می‌کنم با استفاده از چسب میسکیت و تکنیک چسب‌نویسی. در طراحی و نقاشی تکنیک‌های مختلفی مانند مدادرنگی، سیاه‌قلم، رنگ روغن،گواش، رنگ آکرولیک و پاستیل گچی و همین‌طور سبک‌های هایپررئال، مدرن کلاسیک و امپرسیونیسم را تجربه کرده‌ام.

آیا در هنر الگوی خاصی دارید یا کارهای‌تان خلاقه و منحصر به‌فرد هستند؟

کارهای هنری‌ام ذهنی هستند.گاهی وقت‌ها با استفاده از نمونه‌ها و ترکیب با یکدیگر، آثار جدیدی خلق می‌کنم.

شما در رشته‌های هنری متنوعی مثل طراحی، نقاشی،گرافیک، خوش‌نویسی و عکاسی فعال هستید. به کدام هنر بیش‌تر علاقه‌مندید و در آن فعال هستید؟

همه آنها را به نوعی دوست دارم. خوش‌نویسی و طراحی و گرافیک آرامش خاصی دارند و ذهنم را درگیر خود می‌کنند. از آنها خیلی لذت می‌برم. هر تابلویی که کار می‌کنم، انگار قسمتی از وجودم است. هر اثر انگار مثل بچه آدم است. از آن خیلی مراقبت می‌کنم تا خراب نشود. وقتی هم فروش می‌رود، انگار قسمتی از وجودم را از دست می‌دهم. همه این هنرها را خداوند به من الهام کرده و هدایتی از جانب خدا بوده‌اند. به قدری عاشق هنر هستم که از آن سیر نمی‌شوم. دوست دارم هر روز قسمتی از هنر را یاد بگیرم.

در نخستین نمایشگاه انفرادی‌تان، چرا سراغ نقاشی‌خط رفتید؟

چون در زمان کوتاهی توانستم آثار این نمایشگاه را اجرا بکنم. برای برگزاری این نمایشگاه، یک ماه کار کردم و ۱۵ تابلو به نمایش گذاشتم که با روحیاتم سازگاری زیادی داشتند.

هنر نقاشی‌خط در تبریز و برای عموم مردم چه‌قدر شناخته‌شده و آشناست؟

نقاشی‌خط در تبریز تازه شناخته شده و با استقبال کمی روبه‌روست، چون مردم شناختی از آن ندارند. البته هنرمندان و علاقه‌مندان از نقاشی‌خط در نمایشگاهم خیلی لذت بردند. استقبال مردم هم بعد از آشنا شدن با این هنر، بی‌نظیر بود.

تابلوهای نقاشی‌خط معمولاً جنبه تزیینی دارند. به نظرتان چطور می‌توان توجه مردم را به این هنر بیش‌تر جلب کرد تا با خرید آثار هنرمندان، نقاشی‌خط را به خانه‌های خود ببرند؟

به نظرم با استفاده خلاقیت‌ها، به‌روز بودن، استفاده از متریال‌های متفاوت و مدرن ‌بودن آثار می‌توان به این اتفاق رسید. با برگزاری نمایشگاه یا تبلیغات در رسانه‌ها هم می‌توان مردم را با این هنر آشنا کرد.

آیا در اجرای آثار، تحت تاثیر هنر اساتید دیگر بودید؟

بله، با الگوبرداری از آنها و تغییر در اجرای آن اثر به فرم شخصی خودم رسیدم. استادانی که آثارم را در نمایشگاه دیدند، نظر مثبتی داشتند و تابلوها به خاطر هنری ‌بودن، خلاقانه و مدرن‌ بودن و ترکیب و تضاد رنگ‌ها با یکدیگر، مورد توجه آنها قرار گرفت و از آثارم لذت بردند و حتی دقایق طولانی محو تماشا شدند.

فعالیت هنری، چه ‌قدر بر زندگی و روحیات شما تاثیرگذار بوده است؟

هنر در تقویت روحیه تاثیر زیادی دارد. به نظرم زندگی بدون هنر، بی‌روح و کسل‌کننده است. هنر دوست من است. هر وقت ناراحت باشم، تنها چیزی که با آن آرامش می‌گیرم، نقاشی و نوشتن است. وقتی چیزی را نمی‌توانم به کسی بیان بکنم، آن را در طرح‌هایم به نمایش می‌گذارم. پشت هر اثر هنری، همیشه داستانی وجود دارد.

برای جوانان هم‌سن و سال خودتان که به هنرهای تجسمی علاقه‌مندند، چه پیشنهادی دارید؟

توصیه می‌کنم وقتی وارد این هنر شدند، آن را محکم در آغوش بگیرند، چون بر روح و روان‌شان تاثیر مثبت می‌گذارد. جوانان هنرمند باید تا می‌توانند خودشان را به‌روزتر بکنند، چون جامعه نیازمند دیدن کارهای جدید و خلق آثار متفاوت است. هنرهای تجسمی را به همه گروه‌های سِنی توصیه می‌کنم، چون دنیای عجیبی در آن است که باید تجربه کرد تا فهمید.

در پایان حرف ناگفته‌ای اگر مانده، بفرمایید.

از مسئولان و خانواده‌ها خواهش می‌کنم لطفاً از هنرمندان حمایت بکنند. به آنها سرکوفت نزنند. برای خرید لوازم هنری از آنها حمایت مالی بکنند. در مدرسه‌ها، معلم‌های کاربلد استخدام بکنند و با آینده هنرجوها بازی نکنند.

احمدرضا حجارزاده