مرتضی پرنیان مجری برنامه «ایران همدل» درباره این برنامه و چگونگی شکل گیری آن توضیح داد: بعد از شهادت سیدحسن نصرالله دبیر کل حزب‌الله لبنان برنامه‌‌ای به نام «حزب‌الله زنده است» از شبکه‌های سیما پخش شد که اجرای آن برنامه را من برعهده داشتم. موضوع برنامه حول محور مقاومت، حزب‌الله و همچنین شخصیت شهید سیدحسن نصرالله بود که مهمانان مختلفی هم داشت.

وی افزود: در همان زمان پخش آن برنامه ۱۰ قسمتی، فتوای مقام معظم رهبری مطرح شد که فرمودند «بر همه مسلمین جهان فرض است که با همه امکانات خود کنار مردم فلسطین و لبنان و حزب الله سرافراز بایستند و از آنها حمایت بکنند». وقتی این موضوع توسط حضرت آقا مطرح شد بحث پویش «ایران همدل چهار» شکل گرفت و رسما آغاز به کار کرد. البته مردم همانند سه پویش گذشته قبل از «پویش ایران همدل چهار» به میدان آمده بودند و برای کمک به غزه و لبنان کمک‌ ارسال می‌کردند ولی این کمک‌ها جسته و گریخته بود ولی با شکل گیری پویش «ایران همدل» نظمی در روند کمک‌رسانی ایجاد شد.

پرنیان تصریح کرد: در برنامه دائما به مردم درباره کمک‌های ارسالی گزارش می‌دهیم و مسئولان هر بخش نیز آمار کمک‌های نقدی و غیر نقدی را در قالب گزارش به مردم اعلام کرده و درباره محموله‌های ارسالی به لبنان و چگونگی توزیع آن به مردم لبنان شفاف سازی می‌شود.

وی درباره واکنش مردم به جنگ زده‌های لبنانی افزود: از روز اول که من اجرای برنامه را برعهده گرفتم تصور نمی‌کردم استقبال زیادی بشود مخصوصا ماجرای طلا، چون اولین باری بود که چنین موضوعی مطرح می‌شد برای خودم عجیب بود که چطور ممکن است به نتیجه برسد. ولی بعد از یکی دو روز، اتفاقات عجیب و غریبی افتاد. شکی نیست که مردم ایران مردم مهربان و همراهی هستند و همواره کمک می‌کنند ولی همدلی مردم فراتر از انتظار من بود و به شخصه ماجرای این کمک‌ها واقعا شگفت‌آور بود. جالب این که این کمک‌ها خصوصا اهدای طلا روز به روز بیشترشد. گویی رقابتی بین شهرها و استان‌های مختلف ایجاد شده بود و همه برای کمک از هم پیشی می‌گرفتند و هر فردی به هر شکلی که می‌توانست به صورت نقدی،غیر نقدی و اهدای طلا کمک می‌کرد.

پرنیان درباره روایت‌های جالب کمک رسانی مردم از طریق برنامه ایران همدل به مردم لبنان گفت: در بوشهر عزیزی که نخلستان داشت سه تن خرما تقدیم کرده بود یا بزرگواری یک کانتینر آب معدنی اهدا کرد. جالب‌تر این است که این افراد همان خیرهایی هستند که به مناطق محروم هم کمک می‌کنند و در زلزله و کرونا هم پای کار هستند و در این شرایط نیز به مردم لبنان و غزه کمک می‌کنند ضمن اینکه همچنان کمک‌هایشان به مناطق محروم ایران نیز ادامه دارد یعنی اینطور نیست که ماجرا کمک‌رسانی‌شان تعطیل شده باشد و این بسیار ارزشمند است. ما این موضوع را در برنامه برای مخاطب بازگو کنیم چون شاید برای بعضی سئوال پیش ‌آید که چرا به جای کمک به مردم خودمان به مردم لبنان کمک می‌کنیم. البته بخش قابل توجهی از مردم کاملا صادقانه و از سر دغدغه و دلسوزی این سوال را مطرح می‌کنند.

این مجری اظهار داشت: بخشی از برنامه «ایران همدل» مجری محور است که درباره خود پویش صحبت می‌کنم و بخشی نیز با مهمانان که بعضا از مسئولین امر و یا از مسئولین پویش هستند درباره این موضوعات صحبت می‌شود و یا در بین مهمانان کسانی که دورهمی‌ها و نشست‌ها و گردهمایی‌ها را مدیریت می‌کنند و یا مسئولین گروه‌های جهادی هستند که در برنامه حضور پیدا کرده و از تجربیاتشان و از اتفاقات و روایت‌های جذاب پیش آمده می‌گویند مثلاً از کردستان مهمانی داشتیم که از کمک رسانی به غزه و لبنان در کنار کمک رسانی‌اش به مناطق محروم خود کردستان، تعریف می‌کرد.

وی درباره قبول کردن اجرای برنامه اذعان داشت: واقعیت در ابتدای برنامه سوالاتی نیز برای خودم مطرح بود و سعی کردم پاسخ این سوالات را پیدا کنم تا با یک باور قلبی برنامه را اجرا کنم چون برای اجرای برنامه علاوه بر اینکه باید اطلاعات کاملی داشت باید به موضوع برنامه نیز ایمان، اعتقاد و باور داشت.

پرنیان درباره چالش‌های برنامه ایران همدل گفت: اول تعداد برنامه خیلی زیاد بود و می‌بایست در یک روز ۱۲ قسمت برنامه روی آنتن می‌رفتیم و خوب این پشت سر هم بودن و متناوب بودن و هر روزه بودن در شبکه‌های مختلف سخت بود چون من تنها اجرا می‌کردم. البته از یک زمانی به بعد کار تقسیم شد مثلا آقای اکبرنژاد اجرای شبکه سه و آقای آوینی اجرای شبکه قرآن را بر عهده گرفتند و این تقسیم کار باعث شد که مقداری از این بار از دوش من برداشته شود. به هر حال دویست و اندی قسمت پخش شده که ۱۸۰ قسمتش را بنده به تنهایی اجرا کردم و این تعداد واقعا یک انرژی زیادی می‌خواهد. الحمدلله تا الان این برنامه روی آنتن رفته و ان‌شالله که رو سفید باشیم.

پرنیان در پایان افزود: به نظر من در کنار همه ماجراها چیزی که خیلی ارزشمند است این کنار هم قرار گرفتن مردم است یعنی مردم ما واقعا مهربانی را بلد هستند . شاید بخشی از این مهربانی و کمک رسانی پذیرفتنی باشد ولی از یک حدی به بعد واقعا فراتراز است. چطور ممکن است مثلاً کسی از طلا و مال خود بگذرد؟ یا آپارتمان و ماشین هدیه بدهد؟ این موضوع خیلی ارزشمند است به نظرم کنار هم قرار گرفتن حول یک هدف واحد، شبکه‌سازی و همدلی که اتفاق افتاد فوق‌العاده ستودنی است.