مریم عظیمی- بسیاری از مشکلات جامعه را در قالب فیلم کوتاه می‌توان حل کرد. ظرفیت فیلم‌های کوتاه ظرفیت بسیار بالایی در حل خرده مشکلات فرهنگی است، از مسائل شهری مانند ترافیک و بی توجهی به حقوق دیگران گرفته تا مسائل اخلاقی و اجتماعی مانند فقر و طلاق و بیکاری و همه مشکلات را می‌تواند بیان و حل کند و همه موضوعات می‌تواند دستمایه اساسی برای ساخت این گونه فیلم‌ها باشد اما موضوعی که سازندگان فیلم کوتاه به عنوان چالش از آن بیشتر یاد می‌کنند سرمایه‌گذاری و حمایت نهادها و سازمان‌ها از ساخت فیلم کوتاه و مهمتر از همه اکران و در معرض دید عموم قرار دادن این فیلم‌ها است. خبرنگار صبا با توجه به تغییر مدیریت در انجمن سینمای جوانان ایران در این گزارش به سراغ فعالین عرصه ساخت و تولید فیلم کوتاه اعم از تهیه‌کننده، کارگردان و بازیگران رفته تا چالش‌ها و سیاست‌هایی که در این عرصه موجب رضایت و یا عدم رضایت آنها شده را جویا شود. با آمدن یک سینماگر جوان و با انگیزه‌ای چون بهروز شعیبی با سبقه ساخت فیلم‌هایی که در کارنامه درخشانش دارد بر مسند انجمن سینمای جوان می‌توان روزهای درخشانی را در این عرصه متصور شد و با شناختی که از این کارگردان و بازیگر سراغ داریم حتما چنین گزارش‌هایی می‌تواند در روند مدیریتی وی و در راستای همراهی با سینماگران فیلم کوتاه راهگشا باشد.

میثم دامن‌زه علاوه بر بازیگری در عرصه فیلم کوتاه در زمینه بازیگری فیلم بلند و سریال هم فعال بوده است. او در مورد اینکه تا چه حد سیاست‌های جشنواره فیلم کوتاه تهران را عادلانه می‌بیند گفت: به نظرم اصلاً عادلانه نیست، مثلاً فیلم کوتاه «اهلی» به عنوان یک فیلم خوب در ۶ زمینه کاندید می‌شود اما حتی یک جایزه هم نمی‌گیرد. با مواردی برخورد می‌کنیم که اثر با کیفیت بازی و ساخت پایین جایزه می‌گیرد بنابراین نگاه‌ و برخوردهای سلیقه‌ای وجود دارد. اما جدا از این، حسن آن این است که ما و همکارانمان با حضور در آن می‌توانیم یکدیگر را ببینیم و از کار یکدیگر لذت ببریم به خصوص برای من بیشتر این مسئله اهمیت دارد که جشنواره تنها رویدادی است که امکانی فراهم می‌کند تا در کنار مخاطبان بتوانم فیلم را ببینم و شاهد بازخوردهای آنها باشم.

وی ادامه داد: به نظر من زمانی هنرمندان احساس می‌کنند که سیاست‌گذاری‌ها عادلانه‌تر شده است که افراد متخصص به این حوزه وارد شوند. آرزو و رویای من این است که افراد متخصص چه از سینمای مستقل و چه از سینمای جهان بیایند و اثر را با خود اثر داوری کنند. اگر چه این مسئله در اکثر جشنواره‌ها وجود دارد اما در میزان این برخورد سلیقه‌ای شاید تفاوت‌هایی باشد و گاهی روابط و فاکتورهای خارج از اثر در تصمیمگیری‌ها موثر است. از آنجایی که از سال دوم دبیرستان تئاتر کار می‌کنم، حداقل در ۲۵ اثر بازی کرده‌ام، حدود هشت فیلم کوتاه و بلند و دو کار بین‌المللی، سریال ده قسمتی و یک سینمایی دارم و تنها چیزی که می‌دانم این است که من بازیگری را می‌شناسم و وقتی اثری را می‌بینم می‌فهمم که این بازیگر در جهان اثر درست پیش رفته یا نه به خصوص که بازی در هر ژانر متفاوت است و نمی‌توان یک نسخه را برای همه ژانرها پیچید و بازیگری موفق است که ژانر، فضا، دوربین، درام، داستان و… را می‌شناسد. بنابراین وقتی می‌بینم یک سری از بازیگران این مسیر را به درستی پیش می‌روند ولی هیچ توجهی به آنها نمی‌شود، برایم عجیب است. با احترام به تمام اساتید می‌گویم که شناخت فیلم کوتاه واقعا به این ربط ندارد که شما سینمای بلند کار کرده باشید. درام فیلم کوتاه با درام سینمایی بلند و سریال متفاوت است برخی بر این آگاهی ندارند و درام فیلم کوتاه را نمی‌شناسند بنابراین وقتی کسی که سریال و سینمایی بلند ساخته به عنوان داور در چنین جشنواره‌هایی حاضر می‌شود در صورتی که با مناسبات فیلم کوتاه آشنایی ندارد.