احمدرضا حجارزاده – نخستین نمایشگاه انفرادی «پرستو طاهری» با نام «رادوار» شامل نقاشی‌های فوق‌العاده این هنرمند، به تازگی در گالری «ویستا» برگزار شده است. او متولد شهریورماه ۱۳۶۰ در رشت، دارای مدرک کارشناسی ارشد نقاشی است. طاهری در سال ۱۴۰۰ به‌عنوان هنرمند برگزیده بخش نقاشی در دومین سالانه هنرهای تجسمی ساتین شناخته شد و در سال ۱۴۰۱ یکی از آثارش در جشنواره فروشگاه لوازم هنری افق (گالری هوم)، جزو بیست اثر منتخب قرار گرفت. او پیش از این با آثار خود در نمایشگاه‌های گروهی «هامون» (گالری باشگاه)، «پراکندگی» (کافه‌گالری ایتوک)، دهمین دوره نمایشگاه وان میلیون (گالری ثالث) و دومین سالانه هنرهای تجسمی ساتین (فرهنگسرای صبا) و همچنین نمایشگاه‌های آنلاین «صد اثر، صد هنرمند» (گالری گلستان) و نمایشگاه مجازی سومین سالانه هنرهای تجسمی ساتین شرکت داشته است. به بهانه برگزاری نمایشگاه انفرادی نقاشی «رادوار»، با پرستو طاهری گپ‌وگفتی داشتیم.

آیا علاقه شما به نقاشی، ریشه در ذوق و استعداد کودکی دارد؟

بله، من از کودکی به نقاشی علاقه زیادی داشتم و زمانی که بزرگ شدم در کلاس‌های آزاد شروع به فراگیری اصول نقاشی کردم. بعد از آن، نقاشی‌کشیدن برایم شکل جدی پیدا کرد تا جایی که این حرفه را برای کار و فعالیت انتخاب کردم. سال‌ها بعد شرایط ادامه ‌تحصیل در این رشته فراهم شد و نقاشی را در مقطع کارشناسی ارشد ادامه دادم. غیر از این، چند سالی در زمینه موسیقی فعالیت‌های محدودی انجام داده‌ام.

نقاشی را در چه سبک و تکنیکی اجرا می‌کنید؟

در اجرای کارهایم از آکریلیک و رنگ روغن استفاده می‌کنم. نقاشی‌‌هایم را می‌توان در فضای سوررئال یا گونه‌ای رئالیسم اکسپرسیو دسته‌بندی کرد.

آیا در اجرای تابلوهای خود، تحت تاثیر هنرمندان ایران و جهان هستید و از آنها الهام می‌گیرید یا سبک ابداعی خود را دارید؟

فکر می‌کنم بدون شک ما از هنرمندانی که شیوه اجرا و سبک آثارشان را می‌پسندیم تاثیر می‌گیریم اما هر هنرمندی سبک اجرا و نگاه خاص خود را دارد که او را از هنرمندان دیگر متمایز می‌کند.

معمولاً سوژه‌های خود را برای اجرای تابلوهای نقاشی چگونه پیدا می‌کنید؟

فکر می‌کنم ما به‌صورت خواسته و ناخواسته متاثر از تمام مسائل و رویدادهایی هستیم که اطراف‌مان در حال وقوع هستند اما این‌که کدام رویکرد را برای خلق آثار خود انتخاب می‌کنیم، بستگی دارد به این که در هر هنرمندی کدام گرایش قوی‌تر است. در بعضی‌ها مسائل اجتماعی، در تعدادی دیگر مسائل سیاسی، جهان‌بینی و فلسفه. گاهی انتخاب موضوع بر اساس حال‌وهوای هنرمند در مقطعی خاص شکل می‌گیرد و بعدها آن را به صورت مجموعه‌ای کامل در می‌آورد.

گویا در نمایشگاه «رادوار»، عکس‌های قدیمی آلبوم خانوادگی را برای نقاشی دستمایه قرار داده‌اید. عکس‌ها را بر چه مبنایی انتخاب کردید؟ چرا در اجرای نقاشی‌ها، به سمت فرم انتزاعی و سوررئال رفتید؟

بله، تعدادی از عکس‌ها، از آلبوم‌های خانوادگی و تعدادی مربوط به بعضی از رویدادهای فرهنگی و اجتماعی شهر رشت در نیمه اول قرن ۱۴ شمسی بود. عکس‌های قدیمی همیشه با ابهام و جذابیت‌هایی برایم همراه است. گاهی حین کار شیطنت‌هایی انجام می‌دهم و فضاهای متفاوتی به عکس‌های قدیمی اضافه می‌کنم که باعث خوانش جدیدی برای مخاطب می‌شود.

فکر می‌کنید چه رابطه‌ای باید میان هنرمند و سوژه برقرار بشود تا اثری که خلق می‌کند، علاوه بر جلب رضایت خودش، بتواند مخاطب را نیز جذب بکند و او را تحت تاثیر قرار بدهد؟

فکر می‌کنم هر اثر هنری به همان اندازه که مخاطب با نظر مثبت دارد، به همان اندازه مخاطبی دارد که با آن اثر ارتباط برقرار نمی‌کند و این به عوامل زیادی مربوط می‌شود که در برخی موارد قابل کنترل نیست. به نظرم زمانی که بین هنرمند و سوژه پیوندی عمیق برقرار شد و به خلق اثر هنری انجامید، مخاطب خاص خودش را که هم‌سو با نظر هنرمند هستند، پیدا خواهد کرد.

در تابلوهای شما، مردم در مکان‌های مختلف دیده می‌شوند اما به نظر می‌رسد تاکید و تمرکزتان بیش‌تر روی مکان‌ها و شهر بوده، چون چهره اغلب آدم‌ها در نقاشی‌های‌تان ناواضح است. آیا با این تمهید، اشاره و تاکیدی بر فناپذیری و ناپایداری انسان در قبال طبیعت و ساخته‌های خود از جمله ساختمان‌ها داشتید؟

بله، برداشت‌تان کاملاً درست است و همین انسان می‌تواند در طول حیاتش کارهایی انجام بدهد و آن‌قدر تاثیرگذار باشد که برای همیشه در تاریخ ماندگار شود.

«رادوار» در لغت به معنای رهگذر و عابر است. به نظرم این نام، انتخاب هوشمندانه‌ای برای نمایشگاه‌تان بوده، چون باعث کنجکاوی مخاطب برای بازدید از آثار می‌شود. از انتخاب آن برای نمایشگاه‌تان چه منظوری داشته‌اید؟

فرصت ما انسان‌ها برای زندگی خیلی کوتاه است، مانند رهگذری که در حال عبور از مکانی به اطراف نظاره می‌کند و آن‌چه بیش‌ترین تاثیر را روی او بگذارد، به حافظه می‌سپارد.

شما ساکن رشت هستید. آیا تاکنون در رشت هم نمایشگاه برگزار کرده‌اید؟ چرا برای برگزاری نخستین نمایشگاه انفرادی خود، تهران را انتخاب کردید؟

بله، در حال حاضر ساکن شهر رشت هستم. چند سال قبل، زمانی که هنوز وارد مقطع کارشناسی ارشد نقاشی در دانشگاه نشده بودم، در چندین نمایشگاه گروهی نقاشی در رشت شرکت کردم. از آن‌جایی که دانشگاه من در تهران بود و به واسطه این رفت‌وآمد در جریان اتفاقات هنری تهران بیش‌تر قرار داشتم، ترجیح دادم اولین نمایشگاهم را در پایتخت برگزار کنم.

مهم‌ترین مشکلاتی را که هنرمندان عرصه تجسمی با آنها درگیرند، چه می‌دانید؟

در حال حاضر فشار اقتصادی روی همه اقشار جامعه وجود دارد و قشر هنرمندان در این زمینه بسیار آسیب‌پذیر هستند. در عرصه فروش، هنرمندان با مشکلات جدی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. کلکتورها و سرمایه‌گذاران با احتیاط بیش‌تری به خرید آثار هنری می‌پردازند. در عرصه آموزش نیز استقبال خانواده‌ها به دلیل فشار اقتصادی مانند گذشته نیست و قشر خاصی از جامعه توان پرداخت هزینه‌های این‌گونه کلاس‌ها را دارند.

وضعیت هنر نقاشی را در شرایط فعلی چگونه ارزیابی می‌کنید؟

فکر می‌کنم ما هنرمندان خوبی در کشورمان داریم که اگر شرایط حضور برای رقابت در بازارهای جهانی برایشان بیشتر فراهم شود، درخشش‌های زیادی را در عرصه تجسمی شاهد خواهیم بود.