مریم عظیمی – «ستارخان» نمایشی به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی یعقوب صدیق‌جمالی است که در دی ماه ۱۴۰۳ در تبریز به روی صحنه رفته و با استقبال گسترده مخاطب مواجه شده است. این نمایش در طول جشنواره تئاتر فجر برای سه روز متوالی در تالار وحدت روی صحنه خواهد رفت و بدین ترتیب هنردوستان تهرانی نیز می‌توانند به تماشای این نمایش که به زندگی یکی از بزرگترین سرداران ملی ایران می‌پردازد بنشینند. در ادامه گفت‌و‌گوی خبرنگار صبا با بازیگر این نمایش را می‌خوانید.

چگونه برای نقش ستارخان انتخاب شدید؟

من از سال ۹۰ و از آموزشگاه نمایش آقای صدیق‌جمالی وارد عرصه بازیگری شدم و در حین انجام فعالیت‌های تئاتری و سینمایی به کار دوبلاژ نیز مشغول هستم. در حدود سال‌های ۹۱ تا ۹۲ آقای رامین راستی نمایشی از ستارخان به روی صحنه برد و من نقش کوچکی در آن نمایش ایفا می‌کردم اما پس از آشنایی با آقای صدیق جمالی و کار کردن با ایشان و در حین نمایش «لیلی و مجنون» بود که ایشان به من پیشنهاد نقش ستارخان را دادند و من در عرض چند ماه حدود ۱۳ کیلو وزن کم کردم تا فرم استخوان بندی صورت و بدنم تقریباً به این کاراکتر تاریخی نزدیک شود.

با توجه به اینکه ستارخان یک کاراکتر تاریخی است برای نزدیک شدن به این کاراکتر چه مطالعات و تحقیقاتی انجام دادید؟

با توجه به اینکه قبلاً در نمایش ستارخان کار کرده بودم پیش زمینه‌ای از این کاراکتر داشتم ولی از آنجایی که قرار بود این بار خودم ستارخان را بازی کنم دوباره و این بار عمیق‌تر تحقیق کرده و پیش رفتم و هرچه که پیش رفتم به جذابیت این کاراکتر افزوده می‌شد. کاراکتری که هرچند بی‌سواد، اما سواد جنگاوری و رزم داشته و بسیار سخنور بوده است. جملات قصاری که از او به جا مانده سخنانی است که شاید از یک فرد بی‌سواد بعید است و انتظار نمی‌رود.

این استقبال و بازخورد مخاطب چه تاثیری بر شما داشت؟

من فکر نمی‌کردم که نمایش با چنین استقبالی روبرو شود و برای من به شخصه بسیار چالش برانگیز بود. بازخوردی که از مخاطبان به خصوص اقوام و بازماندگان ستارخان گرفتم نیز خلی جالب بود و معتقد بودند که شخصیت، گفتار و بیانی که انتخاب کرده‌ا دقیقاً شبیه ستارخان بوده البته این نظر لطف مخاطبان بود ولی من هم تمام تلاشم را کردم که این کاراکتر تاریخی و شناخته شده را آنگونه که در تاریخ آمده ادا کنم.

آیا این مسئله یک بار مسئولیت مضاعف بر دوش شما ‌گذاشته است؟

بله صد در صد. بخصوص که با توجه به تعداد مخاطبی که از کار استقبال کردند پس از نمایش در کوچه و خیابان مرا می‌شناختند.