رضا خسروزاد– «همزمان با انقلاب و آزادی زندانی‌ها، ابی خلافکار با کمک ولی برادرش از زندان بیرون می‌آید. زمانی که متوجه میشود دختری که دوستش داشته ازدواج کرده است به امید پولداری، به سرقت لوح قدیمی می‌روند و در ادامه با کشاندن لوح به قبرستان روستا، صحبت از کشف امامزاده می‌شود…»

هر ژانر سینما اصول و قواعد کاری خود را دارد. سینمای کمدی هم از این قاعده مستثنی نیست. اما این سال‌ها خیلی پیش آمده که یک فیلم شما را دچار تردید و بلاتکلیفی کند و از خود بپرسید اساسا لزوم ساخت چنین فیلم‌هایی از کجا نشات می‌گیرد. فیلمنامه بزن‌برو که خود دارد تبدیل به قاعده تولید این دسته آثار می‌شود، سود بالا و نبود نظارت کیفی ضمن تضمین گیشه به صرف حضور بازیگری خاص، موجب شده تا در سالهای اخیر نمونه‌های زیادی از ایندسته تولیدات را شاهد باشیم.

«آنتیک» کمدی راحت‌انگاریست که ظاهرا روی سلیقه مخاطب سالهای اخیر بیشترین حساب را بازکرده است که با هر طنزی لبش به خنده باز می‌شود. فیلم وامدار کمدی‌های موفق پیش از خود است و فیلمساز با نگاهی به آنها از لحن و شوخی و کاراکتر و موقعیت‌های موفقشان وام گرفته است. شروع فیلم و روند اتفاقات نه‌ چندان منطقی و موقعیت‌های سست، با دم‌دست‌ترین شوخی‌ها به شما اعلام می‌کند که لول و سطح فیلم آنچه انتظارش را دارید نیست و از پس سلیقه خوب تماشاگر جدی جهت همراهی مشتاقانه برنمی‌آید.

تلاش پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خوا در جهت مچ‌شدن با هم به عنوان زوج‌کمدین خیلی موفق نیست و با اینکه در خیلی جاها بازی تیپیکال خوب و روانی دارند اما به دلربا و طنازی دست پیدا نمی‌کنند.

دغدغه گیشه اولویت بسیاری از فیلمسازان و بخصوص کمدی‌سازان این روزهای سینمای ایران است. پایین آوردن سطح سلیقه تماشاگر از سویی و کلیشه بفروش در استفاده از عناصر جذاب این روزهای سینما، سبب شده تا هر دو سوی سازنده و مخاطب به کمدی مبتنی بر شوخی‌های دم‌دستی تن بدهند.

استفاده از کمدینی بفروش، موقعیت طنزگون با قید زمانی قبل از انقلاب و بداهه‌پردازی جهت تطویل و رسیدن به زمان لازمه فیلم، شده است دستورالعمل اولیه تهیه یک کمدی تماشاگر پسند.

«آنتیک» از همان سکانس آغازین شما را دعوت می‌کند تا با کنار گذاشتن منطق روایی و چرایی شکل‌گیری ماجرا، وارد دنیای فیلم شده و اساس را بر خنده‌‌ قرار دهید. البته در ادامه با کشاندن لوح به گورستان و مشتبه شدن آن با سنگ قبر شخص مذهبی و با طرح موضوع کشف امامزاده، در مضمون فیلم ایده و شوخی تازه‌ای مطرح شود که درخور توجه است. البته در سالهای اخیر با دیدن کمدی‌های خوش‌فروش راحت‌ساخت، باید قلق همراهی با اینگونه فیلم‌ها دستمان آمده باشد که مطابق توقع فیلمساز خیلی راحت بخندیم.

اما اگر راحت‌پسند و سختگیر نباشید، قطعا با موقعیت‌های کمیک فیلم همراه می‌شوید و کاراکترهای اصلی شما را سرگرم خود می‌سازند. شوخی‌ها، تیکه‌های کلامی و موقعیت‌های طنز، در بخش دوم فیلم آنقدر هست که خنده لازمه را بر لبان شما بنشاند.

در انتها اشاره کنم، با قبول سطح شوخی و طنز موقعیت به تماشای فیلم بنشینید و تا حد مقدور نپرسید چرا؟ چگونه؟ و چطور؟ فقط از دیدن فیلم لذت ببرید تا «آنتیک» گلوگیرتان نشود.