بهناز وفایی وحدت – حسین دارابی امسال در جشنواره چهل و سوم فیلم فجر با فیلم «خدای جنگ» به برش خاصی از زندگی شهید حسن طهرانی‌مقدم می‌پردازد. فیلم «خدای جنگ» روایتی حساس از یک اتفاق واقعی و مهم معاصر در حوزه پیشرفت‌های موشکی را به تصویر کشیده است. طبق شنیده‌های قدیمی، «خدای جنگ» عنوانی است که آمریکایی‌ها به موشکی که ایران در زمان جنگ تحمیلی با اتکا بر توان داخلی تولید کرد، دادند. ساعد سهیلی، حسین سلیمانی، پیام احمد­ی­‌نیا، نادر فلاح، داریوش کاردان، مهدی حسینی، مهدی فریضه، پیمان پورنیک‌دست، دانیال نوروش، علی دل­پیشه، آزاده سیفی، عبدالرضا نصاری، بهارداورزنی، محمدرضا سروستانی، هومن دارابی و عمار شلق از بازیگران این فیلم هستند. سومین ساخته حسن دارابی پس از دو اثر ملتهب «مصلحت» و «هناس»، به یک رویداد مهم زندگی شهید حسن طهرانی‌مقدم پرداخته است. با توجه به سابقه اجرایی که از دارابی سراغ داریم و البته وسواس بالای او در پرداخت سوژه‌های حساس، «خدای جنگ» را باید یکی از آثار قابل‌توجه این دوره لحاظ کنیم. احسان ثقفی فیلمنامه «خدای جنگ» را نوشته، سعید سعدی تهیه‌کننده این فیلم و محمدرضا شفاه طراح این پروژه بوده است. این فیلم از محصولات سازمان اوج است و سیاوش کردجان نیز تدوین فیلم را انجام داده است. در فیلم سینمایی «خدای جنگ» هیچ بازیگری کاراکتر شهید طهرانی مقدم را بازی نمی‌کند و ساعد سهیلی نقش یکی از همرزمان شهید طهرانی‌مقدم را بازی می‌کند. خبرنگار صبا با بازیگر این فیلم به گفت‌وگو نشسته است که در ادامه می‌خوانید.

از همکاری خود با حسین دارابی و نقشی که در فیلم «خدای جنگ» ایفا می‌کنید بگویید.

قبل از این با حسین دارابی کار نکرده بودم اما فیلم اول او را در جشنواره دیده بودم. من به واسطه آشنایی با رضا کشاورزی که سرپرست گروه کارگردانی بود، به این پروژه اضافه شدم. در این فیلم ایفاگر نقش مجتبی هستم. مجتبی یک رزمنده نوجوان اصفهانی و جان بر کف برای تحقق هدف گروه رزمندگان است. مهم‌ترین ویژگی که حسین دارابی به عنوان کارگردان بر آن تاکید و در حافظه‌اش داشت، این بود که مجتبی را جزو رزمنده‌های گرم و صمیمی با رگه‌های شوخ طبعی می‌دانست و چنین انتظاری از من در اجرای نقش داشت. مجتبی کاراکتری تند و تیز و بامزه و در عین حال فداکار باید به تصویر کشیده می‌شد. من با اینکه اصالتا آذری هستم و با لهجه اصفهانی کاملا بیگانه بودم اما سعی کردم آن را به خوبی ایفا کنم و امیدوارم این اتفاق در نگاه مخاطب نیز خوشایند باشد. اتفاق خوب دیگری که ما تجربه کردیم، این بود که وقتی فیلمنامه را می‌خواندیم، گویی هر کاراکتر رنگی مخصوص به خود داشت و با کنار هم قرار گرفتن کاراکترها مشخص می‌شد. حسین دارابی هم خود کاملا چند قدم جلوتر از کاراکترها بود و تسلط  بسیار زیادی بر فیلمنامه داشت.

با توجه به شخصیت‌پردازی در فیلمنامه و انتظارات کارگردان، چه فاکتورهایی در جا انداختن شخصیت مجتبی، موثر بود؟

معمولا در فیلم‌ها لحظه‌ها و موقعیت‌های خاص خودشان به جا افتادن کاراکترها کمک می‌کنند. اساسا لحظه‌ها و موقعیت‌ها در فیلم‌هایی شبیه به «خدای جنگ» مهم هستند؛ لحظه‌هایی که خیلی کوتاه هستند و مهم است درست اتفاق بیفتند. ما تلاش کردیم که این لحظه‌ها رخ بدهد و در چند دقیقه‌ای از فیلم که متعلق به مجتبی است، سعی کردم این نقش تثبیت شود.

فکر می‌کنید فیلم «خدای جنگ» در جشنواره امسال می‌تواند نظرات را به خود جلب کند؟

این فیلم را دیده‌ام و احساس می‌کنم «خدای جنگ» یک فیلم دو ساعته و سرگرم کننده با یک قهرمان قابل لمس و با بازی‌های خیلی خوب است. از همه مهمتر ضرباهنگ خوب و تدوین پویایی دارد و تا حد زیادی به ذهنیت کارگردان و جنسی از سینما که او دوست دارد و از سلیقه‌اش باخبر هستم نزدیک شده است. ما نیز در حد بضاعت خود سعی کردیم در خدمت این نوع سینما باشیم.

آیا چالشی جدی برای تیم تولید در حین کار وجود داشت؟

اساسا وقتی پای سینمای جنگ در میان باشد، بازیگر با یکسری مسائل و مشکلات ناخواسته رو به رو است. چرا که به جهت تعدد لوکیشن و ضرباهنگ تند فیلم کار برای او سخت است. نقش من هم لهجه داشت و باید لهجه‌ای را که بلد نیستم، درست ادا می‌کردم. همچنین جا به جایی لوکیشن‌ها زیاد بود و یادم است در فروردین ماه سرمایی شدید را تجربه کردیم و در تیر ماه گرمای خیلی شدیدی داشتیم که به هر حال این مسائل کار را برای همه عوامل تولید سخت می‌کرد.