مریم عظیمی– در این روزهای سرد اسفند و هیاهوی پایان سال شاید بهترین سرگرمی برای کودکان تماشای یک نمایش مهیج باشد که آنها را با مفاهیمی مثل دوستی، مسئولیت پذیری و بخشش آشنا می‌کند. نمایش «مترسک» به کارگردانی و تهیه کنندگی مجید بذرپاچ که پرفروش‌ترین نمایش هفته دوم اسفند ماه نیز بوده این روزها روی صحنه تالار هنر است و مخاطبان را به دیدن این اثر فرا می‌خواند. در ادامه گپ‌وگفت خبرنگار صبا با طراح لباس این نمایش را می‌خوانید.

فعالیت در زمینه طراحی لباس نمایش برای شما چگونه آغاز شد؟

من از سال ۹۸ شروع به کار کردم و و در بخش‌های مختلفی مثل دستیاری کارگردان، طراحی لباس، عروسک سازی، دستیاری گریم و بازیگری و… فعالیت کردم اما عمده کاری که خودم نیز بسیار به آن علاقه‌مند هستم طراحی لباس بوده است و طراحی لباس را بیشتر به صورت تجربی و در فضای کانون فرا گرفتم.

در طراحی لباس‌های این نمایش بیشتر به چه نکاتی دقت کردید؟

برای من مهم بود که در طراحی و تولید لباس‌ها از متریال‌های‌ مختلف و متنوعی استفاده شود و رنگ و لعاب زیادی داشته باشد تا برای مخاطب کودک و نوجوان جذاب باشد. البته به خاطر حرکات فیزیکی زیاد بازیگران با یک سری محدودیت‌ها نیز روبرو بودیم از طرفی تعداد بازیگران هم زیاد بود و خود این مسئله نیز چالش دیگری برای ما ایجاد می‌کرد به همین دلیل می‌بایست طراحی لباس‌ها را به لحاظ کاربردی به شکلی پیش می‌بردم تا توجه با زمان کمی که در اختیار داشتیم امکان‌پذیر باشد.

بازیگر نقش خورشید و ماه یک نفر است و بدون خروج از صحنه لباس او از خورشید به ماه و بالعکس تغییر پیدا می‌کند. از طراحی ویژه‌ای که برای این لباس و اکسسوار و لباس کلاغ‌های نمایش انجام شد بگویید.

ما باید به لباسی فکر می‌کردیم که دو جانبه و قابل تعویض روی صحنه باشد و بازیگر بتواند ماهیتش را تغییر دهد تا هم خورشید و هم ماه را روی صحنه داشته باشیم. از طرفی تاج خورشید و ماه توسط بازیگر کودک هم بر سر گذاشته می‌شد در نتیجه باید هم با سر بازیگر بزرگسال و هم بازیگر کودک تطبیق پیدا می‌کرد به همین دلیل ما برای لباس خورشید و ماه از یک شنل و تاجی که با یک تل سر ساخته شده بود استفاده کردیم. برای کلاغ‌ها با اینکه کار رئالیستی نیست می‌خواستیم که لباس‌ها به شکل واقعی و آناتومی پرندگان نزدیک باشد تا مخاطب در همان نگاه اول متوجه شود که این‌ها کلاغ هستند. بنابراین برایشان بال طراحی کردیم و بال‌های این کلاغ‌ها نیز پوشیدنی بود و بازیگران می‌توانستند خیلی راحت با دست این بال‌ها را کنترل کنند و باعث می‌شد که حرکات آکروباتیک بازیگران محدود نشود.