مریم عظیمی _ داود زارع و نرگس اصغری که تابستان گذشته نمایش «۱۶ سالگی» را با محوریت دغدغه‌ها و مشارکت خود نوجوانان بر صحنه داشتند این روزها نمایش «پینوکیو» به نویسندگی «سو آنگو» که خود یک بازنویسی از «پینوکیو» شاهکار «کارلو کلودی» نویسنده ادبیات کودک و نوجوان مشهور ایتالیایی است را در تالار هنر روی صحنه آورده‌اند. تهیه‌کنندگی این اثر را مجید قناد برنامه‌ساز و مجری نام آشنای حوزه کودک و نوجوان بر عهده دارد و علیرضا دری در کنار نرگس اصغری و ۱۶ بازیگر کودک و نوجوان در این اثر به ایفای نقش پرداخته‌اند. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با بازیگر این نمایش را می‌خوانید.

از پیشینه کاری‌تان در زمینه نمایش کودک و نوجوان بگویید.

نزدیک به ۲۵ سال است که به صورت حرفه‌ای در زمینه تئاتر به خصوص نمایش کودک فعالیت می‌کنم البته تئاترهای بزرگسال نیز کارگردانی و بازی کردم اما عمده فعالیت من در زمینه تئاتر کودک و نوجوان بوده است. در همین راستا بیش از ۱۰ اثر نمایشی را در سالن‌های حرفه‌ای کارگردانی و روی صحنه برده‌ام و در بیش از ۵۰ اثر نمایشی بازی کردم وحدود ۴ سال نیز پیرو فراخوان‌هایی که وجود داشت به فعالیت‌های حرفه‌ای نمایشی در استان‌های مختلف چین مشغول بودیم و برای کمپانی‌های مختلف نمایش کودک آماده می‌کردیم.

پدر ژپتو و دیگر نقش‌های این نمایش از نوستالژیک‌ترین نقش‌ها و کاراکترهای دنیای کودکی ما هستند. آیا این مسئله نقش پردازی این کاراکترها را با ریسک و چالش‌هایی همراه می‌کند؟

شخصاً در دوران کودکیم کارتون پینوکیو را می‌دیدم و خیلی هم به این کارتون علاقه داشتم به خصوص با دوبله فوق العاده آقای مرتضی احمدی و دیگر همکارانشان. پینوکیو کارتون بسیار جذابی بود که هیچ وقت از خاطر من نمی‌رود. در دوره‌های مختلف شغلی‌ام کاراکترها و نمایش‌های نوستالژیک زیادی را بازی و کارگردانی کردم اما کار پینوکیو در میان آنها نبود و زمانی که آقای زارع برای این نمایش از من دعوت کرد خیلی خوشحال شدم و تمام خود را برای این نمایش گذاشتم. در ابتدا قرار بود که فقط نقش روباه را بازی کنم اما به مرور که پیش رفتیم و به خاطر بازی در بازی‌هایی که اتفاق می‌افتاد آقای زارع کاراکترهای دیگر را نیز به من سپردند و با مقداری پس و پیش کردن صحنه‌ها این امکان فراهم شد که چند نقش را من و چند نقش را نیز خانم اصغری بازی کنند و باقی نقش‌ها را نیز ۱۶ بازیگر کودک و نوجوانی که خیلی هم خوب ایفای نقش می‌کنند بر عهده گرفتند. ایفای این نقش‌ها برای من علاوه بر اینکه هیجان انگیز بود ریسک نیز به همراه داشت چون مخاطب امروز با نسل‌های گذشته تفاوت دارد و باید جوری برای این مخاطب بازی کرد و داستان گفت که از حوصله این نسل خارج نباشد. خوشبختانه بازخوردهایی که دریافت می‌کنیم خیلی خوب است و امیدوارم که تا پایان اجراها نیز همین گونه پیش برود چون ما روز به روز بیشتر تلاش خواهیم کرد تا میزان رضایتمندی مخاطبان‌مان بالاتر برود.

یک نکته مهم فانتزی کاراکترهای این نمایش و تفکیک پذیر بودن آنهاست. در این زمینه به چه مولفه‌هایی توجه کردید؟

نگاه من به کاراکترهایی که در این نمایش بر عهده دارم به کارتون و کاریکاتور نزدیک بود. یعنی کاراکترها را در این حد فانتزی در نظر گرفتم و تا آنجا که می‌توانستم و از تجربیاتم حاصل می‌شد سعی کردم کاراکترها به هم نزدیک نباشند چون برای بچه‌ها این تفکیک سخت است و می‌دانند که به هر حال کسی که کاراکتر را بازی می‌کند همان بازیگرِ کاراکتر دیگر است علاوه بر این در همان ابتدای نمایش من اعلام می‌کنم که قصد دارم به عنوان پینوکیو داستان زندگیم را تعریف کنم و همه می‌دانند که من بازی در بازی می‌کنم اما چه بهتر که بتوانم نقش‌ها را به صورت متفاوتی اجرا کنم به همین علت از تیپ‌های مختلف صدایی و تیپ‌های مختلف بدنی استفاده کردم و مدل‌های مختلف راه رفتن و اکت هایی به تناسب بازه سنی هر کاراکتر و یا انسانی یا حیوانی بودن آن کاراکتر بهره گرفتم و در ترکیبی از همه این موارد کاراکترها شکل گرفت حال اینکه در این زمینه چقدر موفق بودم را نمی‌دانم اما تمام تلاشمان را کردیم که این اتفاق بیفتد.