مریم عظیمی _ داود زارع و نرگس اصغری که تابستان گذشته نمایش «۱۶ سالگی» را با محوریت دغدغه‌ها و مشارکت خود نوجوانان بر صحنه داشتند این روزها نمایش «پینوکیو» به نویسندگی «سو آنگو» که خود یک بازنویسی از «پینوکیو» شاهکار «کارلو کلودی» نویسنده ادبیات کودک و نوجوان مشهور ایتالیایی است را در تالار هنر روی صحنه آورده‌اند. تهیه‌کنندگی این اثر را مجید قناد برنامه‌ساز و مجری نام آشنای حوزه کودک و نوجوان بر عهده دارد و علیرضا دری در کنار نرگس اصغری و ۱۶ بازیگر کودک و نوجوان در این اثر به ایفای نقش پرداخته‌اند. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با بازیگر این نمایش را می‌خوانید.

 از روند شکل‌گیری این اثر و پرداخت بر نقش‌هایی متعددی که ایفا می‌کنید بگویید.

خب پینوکیو در ابتدا نمایشنامه خوانی شد و به دلیل استقبال و بازخورد خوب مخاطبان تصمیم گرفتیم کار تولید صحنه‌ای شود و در این مسیر قطعاً تغییراتی در کار ایجاد شد. از آنجایی که نقش‌ها متعدد و کوتاه بود تصمیم بر این شد که بین من و آقای دری این نقش‌ها تقسیم شوند تا هم روند داستانی اثر حفظ شود و بتوانیم توالی خوبی داشته باشیم و با تغییر لباس و تا حدی گریم از شخصیتی به شخصیت دیگر برویم و از سویی به خاطر کوتاه بودن نقش‌ها بازیگر باید فقط برای یک نقش کوتاه می‌آمد و در زمان باقیش بیکار مینشست این مسئله در بعد اقتصادی نیز این امری مهم بود بر همین راستا در هر تمرین برای هر نقش چندین اتود می‌زدیم و تیپ‌های مختلف را اجرا می‌کردیم و با نظر آقای زارع و همکاری آقای دری یکی از این اتودها فیکس می‌شد و امیدوارم که از پس ایفای این چند نقش متفاوت برآمده باشم.

در مورد اشعار نمایش و موسیقی کار به نظر می‌آید تا حد زیادی به همان فرم غربی و فرنگی کار پایبند بوده‌اید.

بله دقیقاً همینگونه که می‌فرمایید ما می‌خواستیم که حال و هوای کار حفظ شود و تصمیم نداشتیم که پینوکیو را آداپته و یا ایرانی‌سازی کنیم بلکه بیشتر می‌خواستیم یک حالت نوستالژیکی برای خانواده‌ها و بچه‌ها داشته باشد. به همین علت تصمیم بر این شد که هم محتوا و هم مدل اشعاری که من می‌گفتم و هم مدل موسیقی کار که اتفاقاً در ساخت آن از هوش مصنوعی استفاده شد پایبند به همان فضای اصلی اثر باشد.

در زمینه استفاده از هوش مصنوعی برای موسیقی‌های این نمایش بگویید.

حقیقتش خود ما چندان به مسئله هوش مصنوعی آشنایی نداشتیم و بیش از آنکه تکنولوژی آشنا باشیم با بعد هنری یک اثر سر و کار داریم به همین علت از یک مشاور در این زمینه استفاده کردیم. آقای علی ایران‌پور مشاور ما از نخبگان دانشگاه شریف هستند و اشراف خوبی به مسئله هوش مصنوعی دارند ایشان شکل‌های مختلفی از موسیقی را که می‌شد روی این اشعار و کار بنشیند و حال و هوای اثر را نیز حفظ کند اتود کردند و در نهایت توسط آقای زارع انتخاب‌ها انجام شد.

حضور بازیگرانی که اغلب زیر سن نوجوانی هستند چه چالش‌هایی به همراه داشت؟

روند تولید این نمایش بیش از ۷ ماه طول کشید به خصوص که بازیگران کار محصل هستند و این امر زمان تمرینات ما را با محدودیت‌هایی مواجه می‌کرد از طرفی بخاطر سن بچه‌ها خانواده‌ها باید در زمینه رفت و آمد و تمرینات خیلی همکاری می‌کردند و مشغولیت خانواده‌ها نیز ممکن بود چالش‌هایی ایجاد کند و جدای از این پر شر و شور بودن و شیطنت خود بچه‌ها که من، آقای زارع و آقای دری به علت سالیان زیادی که در کنار بچه‌ها هستیم با آن آشنایی داشته و کار کردن با بچه‌ها را از صمیم قلبمان دوست داریم و همین علاقه باعث شده ما بتوانیم این روند را با همه سختی‌هایش پشت سر بگذاریم.

سخن پایانی:

این نمایش برای ما بزرگترها یک خاطره نوستالژیک است به همین علت از بزرگترها در کنار کودکان دعوت می‌کنم به دیدن این نمایش بیایند تا هم خاطره‌ای برای خودشان تازه شود و هم کودکان این نسل از این قصه و نمایش لذت ببرند.