ندا حسنی– دال- واو- نون- قاف- طا- هِ می‌شود «دو نقطه»؛ عنوان مسابقه‌ای که مدتی است از شبکه دو سیما روی آنتن رفته است و با حضور نوجوانان پرانرژی و باطراوت، توانسته از همان ابتدا مخاطب خود را جذب کند. این برنامه سعی دارد در فضایی متفاوت و هیجان انگیز، گام موثری در احیای زبان فارسی بردارد و در این راه هم به واژگان، اشعار و ضرب‌المثل‌های فارسی بپردازد و هم با بهره‌گیری از کارشناسان و متخصصان زبان فارسی، همچون ناصر فیض، مهدی صالحی و حامد قدیری گام‌هایی مطمئن و استوار را در رسیدن به هدف اصلی بردارد. «دو نقطه» هرشب حوالی ساعت ۲۳ روزهای ۴ شنبه، ۵ شنبه و جمعه از شبکه دوی سیما پخش می‌شود و در قالب مسابقه رقابتی متفاوت بین ۳۲ گروه از دختران و ۳۲ گروه از پسران سراسر کشور برگزار می‌شود. تهیه کننده این برنامه برعهده مجید ظریف و سید محمد صفدری است. محمد پور صباغیان کارگردانی آن است و اجرای آن برعهده نیما کرمی است. این مسابقه برای ۶۵ قسمت پیش بینی شده است که از ۴ فروردین ۱۴۰۴ میهمان خانه‌های پارسی زبانان ایران زمین بوده است. خبرنگار صبا به همین بهانه گپ و گفتی با کارگردان «دونقطه» انجام داده که از نظر می‌گذرانید.

محمد پورصباغیان کارگردان «دو نقطه» که پیشتر او را از «کتاب باز» به خاطر داریم، به همکاری خود با تهیه‌کنندگان «دونقطه» اشاره کرده و گفت: سابقه همکاری من با مجید ظریف و محمد صفدری به سال گذشته و برنامه «هلال» شبکه یک باز می‌گردد که بعد از آن نیز «میدون خراسون» را با یکدیگر کار کردیم. در بین آن طرح های دیگری را نیز پیش بردیم تا در آخر به طرح دو نقطه که یک پروسه ۲ ساله را طی کرد، رسیدیم. در ابتدا قرار بود که «دو نقطه» به صورت مستند کار شود ولی چون در بحث آموزش زبان فارسی خلآء داشتیم این برنامه را به سمت مسابقه سوق دادیم. از آنجا که خود من قبل از این در حوزه مسابقه تجربه داشتم، بحث بازی برایم مهم بود تا محصولی متناسب با آن بازی در قالب اپلیکیشن ارائه دهیم. مسابقه مورد نظر ما می‌بایست ویژگی‌هایی می‌داشت؛ مثل اینکه صرفاً سرگرمی نبوده حواشی داشته باشد، یکبار مصرفی نباشد که وقتی تولید شد و یک بار پخش شد نتوان آن را ادامه داد و مانند آن. در نهایت اتاق فکری شکل گرفت و «دو نقطه» تبدیل به مسابقه‌  شد.

این کارگردان با اشاره به سختی کار با نوجوانان افزود: در این برنامه چند چالش داشتیم که عمده آن خود همین گروه سنی نوجوان و شیوه کار کردن، ارنج کردن و انتخاب آنان بود که کار خیلی سختی بود. به دلیل اینکه در این مقطع نوجوانان اهمیت خاصی به تحصیل خود قائلند، حساسیت خاص خود را دارند و در هنگام باخت حتی پسرها هم گریه می‌کنند و به لحاظ روانشناسی حساسیت‌های خاصی دارند.

این کارگردان درباره اینکه چطور شد در برنامه ابتدا به سمت نوجوانان رفتند، خاطر نشان کرد: من معتقدم اگرهمکاری در حوزه آموزشی و در حوزه زبان فارسی برای گروه سنی پایین‌تر صورت بگیرد، تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. مضاف بر اینکه این نسل با چنین سرمایه هویتی فاصله دارد و جنس ادبیات آن در فضای مجازی متفاوت است. شروع با این نسل موجب می‌شود که در گام‌های بعد کار را راحت‌تر پیش ببریم. نوجوانانی که در این برنامه شرکت دارند بین ۱۲ تا ۱۵ سال می‌باشند. هرچند که من تجربه کار با همه گروه‌های سنی حتی خردسال را داشتم ولی واقعاً نوجوانان از همه گروه‌ها سخت‌ترند، چون که همگی در آستانه بلوغ هستند. با توجه به اینکه این نوجوانان باید از اقصی نقاط کشور دعوت می‌شدند وقتی به سراغ آنها می‌رفتیم گاه در روز آخر و موقع بستن قرارداد، خیلی‌ها کنسل کرده، دچار استرس و اضطراب و ترس می‌شدند. حتی همین الان نیز حین ضبط برنامه گاها اتفاق عجیب و غریبی می‌افتد که برای منی که خود فرزند نوجوان دارم تعجب آور بوده و تازگی داشت. تاثیر والدین در حین برنامه، اتمسفر برنامه و در جریان رقابت قرار گرفتن  حساسیت‌های آن را تشدید می‌کند. در زمان ضبط، چهار منتور داریم ۴ دستیار کارگردان و با این ۸ نفر سعی در کنترل نوجوانان شرکت کننده داریم که معمولا خود نیز دچار حاشیه می‌شویم، حتی گاه اذیت می‌شویم تا بتوانیم رو به جلو برویم، ولی به طور کل روی آنتن اتفاقات خوبی می‌افتد.

پورصباغیان درباره دغدغه خود در حوزه زبان و ادبیات فارسی خاطر نشان کرد: قبل از حضور در برنامه «کتاب باز» به عنوان کارگردان، شخصاً دغدغه مطالعه نداشتم و این مقوله برای شخص من خیلی جدی نبود تا اینکه در یکی از قسمت‌های «کتاب باز» در فصل سوم به این قضیه جدی‌تر نگاه کردم و به این نتیجه رسیدم که شخصاً در مقوله مطالعه فقر دارم، از همان جا روی خوانش برخی کتاب‌ها تمرکز کردم. میهمان‌هایی که در «کتاب باز» نام کتاب‌های مختلف را عنوان می‌کردند تلنگری بر من زدند که چقدر از دنیای کتاب‌ها فاصله دارم. حتی نویسنده ناشر و موضوعات آن‌ها برایم بیگانه بودند و کم کم به سمت مطالعه رفتم و تغییر اساسی در من ایجاد شد تا اینکه دو سال پیش «خانه جلال» را ساختم که تاثیر مطالعه‌هایم را در آن برنامه برداشت کردم و وقتی مثلاً بهروز افخمی با آقای میرشکاک صحبت می‌کرد، از کتاب‌هایی یاد می‌کرد که حداقل چند جلد آن را خوانده بودم و از این لحاظ حس خوشایندی داشتم.

این کارگردان یادآورد شد: از آنجا که وقتی اعجازهای زبان فارسی را در دوران‌ها و نسل‌های گذشته مرور می‌کنیم به تاثیرگذاری این زبان علاوه بر ساکنان جغرافیای ایران زمین در سایر کشورها نیز می بینیم. وقتی پادشاه عثمانی در نامه به همسر خود از اشعار فارسی استفاده می‌کند حس غرور فارسی زبان بودن به انسان دست می‌دهد و اینکه چگونه از این گنجینه ادبیات باید بهره جست و این هویت و سرمایه را به کار بست در نتیجه «دو نقطه» سعی دارد با یک رویکرد جدید به پرورش این مسئله بپردازد و تلنگری برای افراد باشد.