مریم عظیمی _ نمایش «رام کردن اسب چوبی» به نویسندگی سینا رازانی و نیما نافع و کارگردانی سینا رازانی و تهیه‌کنندگی علی شاهانی با حضور چهره‌های نام آشنایی مثل کامران تفتی، سانیا سالاری، اتابک نادری و… این روزها در سالن چهارسوی تئاتر شهر به اجرا در می‌آید. موضوع این نمایش در دنیای فردی مرفه و پولدار که تفریحش گیر آوردن افراد ساده لوح و فاقد پیچیدگی و دست انداختن‌شان است، می‌گذرد در حالی که شکارچی خود به زودی تبدیل به شکار خواهد شد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا با بازیگر این فیلم را می‌خوانید.

از جذابیت نقش و ویژگی‌هایی که در آن دیدید بگویید.

تغییراتی که برای ایجاد حال و هوا و فضای ایرانی روی نمایشنامه خارجی «ضیافت شام برای احمق‌ها» توسط آقای رازانی و آقای نافع آنقدر به شکل درستی انجام شد که چیزی از متن کم نشد و قابلیت‌هایش از دست نرفت. در همین راستا یکی از نقش‌هایی که به نظرم خیلی بامزه‌تر و جالب‌تر شده بود همین کاراکتر آفت بود که من بازی می‌کنم حقیقتش من هیچ وقت خودم را خیلی بازیگر نقش‌های کمدی ندیدم به همین علت تقریباً برای من یک چالش بود و اگر کارگردان اثر به بازیگری مسلط نبود نمی‌توانست در راه رسیدن به نقش کمک کند. بنابراین نقش از این جهت که قرار بود برای اولین بار در یک کار کمدی بازی کنم برایم بسیار جالب بود و با  اینکه این اولین کارگردانی آقای رازانی بود اما به این علت که سال‌ها در پروژه‌های مختلف همکاری کرده‌ایم و روی ایشان شناخت داشتم و به خاطر تسلطی که روی این ژانر دارند به ایشان اعتماد کردم.

آیا آفت را کاملاً کاراکتر در نظر گرفتید یا ترکیبی از تیپ و کاراکتر است؟

من این تقسیم بندی را کمی عجیب می‌بینم و در نمایشنامه‌های مدرن، فضاهای معاصر و امروزی و نمایشنامه‌های رئالیستی شاید نتوان با آن متر و معیار همیشگی و کلاسیک تیپ و کاراکتر به این آثار نگاه کرد. مثلاً بر اساس آن قواعد ما شناسنامه خاصی از کاراکتر آفت نمی‌بینیم با این حال نمی‌توان گفت که آفت تیپ است. به نظرم در نهایت باید به نتیجه و آنچه که از یک نقش روی صحنه می‌بینیم دقت کنیم مثلا کاراکتر آفت تا حدی یک کاراکتر بیرونی است و شاید این امر سبب شود که مخاطبان آفت را بیشتر تیپ ببینند اما اگر در اطرافمان چنین کاراکتری با چنین ظاهر و اخلاق و رفتاری دیده باشیم میتوان گفت که کاراکتر است و به نوعی می‌توان گفت که این کاراکتر بین تیپ و شخصیت در رفت و آمد است.