مریم عظیمی– خانه دراکولا نمایشی به نویسندگی و کارگردانی بابک صحرایی، ترانه‌سرای نام آشنای عرصه هنر و موسیقی است که در تالار حافظ روی صحنه می‌رود. در این نمایش که بازیگران شناخته‌ شده‌ای مانند فرزاد حسنی، آرش فلاحت‌پیشه، ریحانه سلامت و … به ایفای نقش می‌پردازند در فضایی فانتزی موقعیت‌های کمیکی ایجاد و یکسری کلیشه‌های فلسفی به چالش کشیده می‌شود. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با بازیگر این نمایش را می‌خوانید.

جذابیت نقش برای شما چه بود و بیشتر روی چه فاکتورهایی مانور دادید؟

وقتی نقش را خواندم اولین چیزی که برایم جالب بود تفاوت این نقش با نقش‌هایی بود که تاکنون بازی کرده بودم چرا که فانتزی کمدی کار نکرده بودم و اغلب نمایش‌هایی که بازی کردم یا تراژدی بودند یا فضای متفاوتی  به نسبت این کار داشتند. در ابتدا به آقای صحرایی نیز گفتم که این جنس آثار چندان در سلیقه من نیست و به نوعی حس غریبگی با متن و ژانر کار داشتم اما به هر حال بازیگر باید تجربه کند و اتفاقاً تجربه‌ها و چالش‌های این چنینی برایش جذابیت بیشتری دارد. از طرفی حضور بازیگرانی مثل آقای فلاحت پیشه، آقای حسنی، دوستان دیگر  و خود آقای صحرایی برایم یک تجربه جذاب شد خدا را شکر از آنجایی که نقش فانتزی بود اجازه می‌داد که خیلی خلاقیت به خرج بدهم چون این گونه آثار محدودیت اجرایی ندارند، دست بازیگر را باز گذاشته و اجازه مانور به او می‌دهد تا بتواند شکل‌های مختلفی از نقش را تجربه کند.

این تجربه جدید چه چالشی به همراه داشت؟

این نمایش موزیکال بود و همه چیز باید بر پایه ریتم اجرا می‌شد و اگر ریتم کار کمی از آنچه باید فاصله می‌گرفت کلاً کار از دست می‌رفت اما خدا را شکر من تلاش کردم با استفاده از بدن، بیان و اکت‌های غیرمتعارف و دور از واقع گرایی از همه ویژگی های نقش استفاده کنم خب این کاراکتر یک دراکولا است و من سعی کردم به نوعی یک زنی را که هم وجهه مردانه و قلدری و هم جذابیت‌های زنانه و عشوه‌گری را دارد اجرا کنم. همه ما یک سری جنبه‌های خوب و بد، مهربان یا نامهربان در وجودمان داریم حال در عده‌ای بیشتر و در عده دیگر کمتر اما همه ما این قدرت را داریم که از آن ویژگی‌ها استفاده کنیم و یکی از نکات جالب این نقش این بود که اجازه می‌داد از تمام این ابعاد یعنی هم از آن عشوه‌های زنانه، هم قلدری‌های مردانه و سیاست‌ها و حقه بازی‌ها در نقش پردازی استفاده کنم و همه این‌ ابعاد، نقش را برام جذاب می‌کرد

از صدایتان نیز برای نشان دادن همه این ابعاد استفاده کرده‌اید.

بله روز اولی که برای تمرین این کار رفتم همه بازیگرها که قرار بود دراکولا باشند یک صدای ویژه انتخاب کرده بودند ولی من دوست داشتم در این زمینه کار متفاوتی انجام دهم در نتیجه بر اساس توانایی‌های خودم سعی کردم که این کاراکتر صدایی دوست داشتنی و دلنشین برای مخاطب داشته باشد.  معمولا در هر کاری که بازی می‌کنم حال چه ایرانی باشد یا خارجی سعی می‌کنم بهانه‌ای برای خواندن پیدا کنم تا بتوانم از این توانایی‌هایم استفاده کنم.

سخن پایانی

این نوع آثار خیلی سلیقه‌ای هستند و می‌توان گفت رویکرد صفر و صدی نسبت به آن وجود دارد و حد وسط ندارد. گروهی از مخاطبان خیلی از کار راضی هستند و گروه دیگر نمی‌توانند ارتباط برقرار کنند به همین دلیل از کسانی که دوست دارند برای دقایقی بخندند، یا بازی‌های متفاوت و جذاب، همینطور لباس‌های زیبا، موسیقی و ترانه خوب که همه جلوه‌های دیدنی برای تماشا کردن دارد را ببیند دعوت میکنم و فکر می‌کنم بد نخواهد بود که به عنوان یک کار موزیکال کمدی بیایند و تماشا کنند.