مریم عظیمی– در روزهای گذشته آئین رونمایی و اکران فیلم سینمایی «پاکول» به نویسندگی وحید اسماعیلی، کارگردانی نوید اسماعیلی و تهیه‌کنندگی غلامرضا آزادی در مجتمع سینمایی مگامال انجام و اکران این فیلم به طور همزمان در تهران و شهرستان‌ها آغاز شده است. در این فیلم که روایتگر رنج انسانها و گره خوردن تقدیر آنها به یکدیگر است بازیگران نام آشنایی مانند نادر فلاح، علیرضا مهران، افسانه بایگان، صحرا اسداللهی، رضا اخلاقی راد و… به ایفای نقش پرداخته‌اند. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با بازیگر این فیلم را می‌خوانید.

با توجه به اینکه تعداد سکانس‌های نقش یسنا کوتاه است چه جذابیتی سبب شد که حضور در این پروژه را بپذیرید؟

ماجرا هیچ وقت این نبوده که نقش کوتاه است یا بلند بلکه ماجرا این است که تمام قصه پیرامون کاراکتر یسنا شکل می‌گیرد و از ابتدا تا انتها در پی این دختر هستند برای من هم بیشتر تاثیرگذاری نقش مهم است و به نظرم تاثیرگذارترین نقش زن در این فیلم نقش و کاراکتر یسنا است و با اینکه حضور دائمی ندارد همواره یا راجع به او صحبت می‌شود یا در جستجوی او هستند و این وجوه اثر برای من اهمیت بیشتری داشتند.

در نقش پردازی یسنا باید در چند سکانس محدود تمام گذشته و احساسات این زن را نشان دهید.

بله اما مخاطب امروز مخاطب بسیار باهوشی است و اتفاقاً قرار نبود که ما توضیح اضافه‌ای در مورد این کاراکتر بدهیم و در همان چند سکانس محدود مخاطب متوجه می‌شود که این دختر مورد ظلم واقع شده و باید تن به ازدواجی بدهد که به آن راضی نیست، او در پی رویاهایش می‌رود اما با مسائلی روبرو می‌شود که مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد و در نهایت برای تن ندادن به آن تقدیر که برایش در نظر گرفته شده به اقدام نهایی دست می‌زند. به نظرم یسنا نقش بسیار شجاعانه‌ای است و همانطور که در انتهای فیلم نیز توضیح داده می‌شود مشابه این موقعیت به دفعات برای زنان افغان پیش آمده است. البته بخشی از سکانس‌های یسنا در تدوین حذف شده که به نظرم در راستای بهبود کار بود و من نیز از این اتفاق خیلی راضی بودم. و همان چند سکانس کوتاه این بود که این زن مورد ظلم واقع شده است.

آیا برای نقش پردازی یسنا بیشتر از تکنیک‌های مرسوم بازیگری کمک گرفتید؟

این فیلم چند سال پیش ساخته شده و آن زمان  خیلی حسی و غریزی این نقش را بازی کردم اما می‌خواهم تاکید کنم که اگر قرار بود امروز آن را بازی کنم حتماً رویکرد دیگری می‌داشتم و فکر می‌کنم این مسئله برای هر بازیگری پیش می‌آید. یعنی وقتی می‌بیند که چگونه بازی کرده با خود می‌گوید که کاش امروز بود و جور دیگری بازی می‌کردم و در واقع این اتفاق اجتناب ناپذیر است و من نیز از این قاعده مستثنا نیستم.

به تازگی از فستیوال بین‌المللی زنان بیروت جایزه بهترین بازیگر زن را گرفته‌اید. آیا این جوایز به نوعی یک تایید برای شما به عنوان بازیگر است؟

راستش را بخواهید به نظرم هرگز تاییدی محسوب نمی‌شود. من بازیگری بودم که اتفاقاً مسیر پر آزمون و خطایی را گذراندم و شاید تعداد خطاهایم خیلی هم بیشتر بوده باشد بنابراین جوایز اصلاً تاییدی بر این نیست که من دیگر بازیگر بسیار خوبی هستم. اتفاقاً به نظرم این جوایز به من هشدار می‌دهد که همواره باید در این مسیر تلاش کنم و در راستای بهبود بازیگری‌ام تلاش ویژه‌ای داشته باشم. می‌توانم بگویم که در کشور خودمان هنوز نقش‌هایی که دلم می‌خواهد را بازی نکرده‌ام و این یعنی هنوز مسیر درازی در پیش دارم.

سخن پایانی

فیلم «پاکول» چند سال پیش ساخته شده و قطعاً خود آقای اسماعیلی نیز اگر قرار بود امروز این فیلم را بسازند رویکرد دیگری می‌داشتند اما به نظر من «پاکول» فیلم شریفی است و ارزش دیدن دارد و واقعا با زحمت فراوان و بودجه شخصی ساخته شد. اگر از این فیلم‌ها حمایت نشود تعداد فیلم‌هایی از این دست و کسانی که قدم در این راه می‌گذارند کم و کمتر خواهد شد و فکر می‌کنم این سینما ارزش دیدن دارد.