مریم عظیمی_ نمایش «بچه نهنگ» به نویسندگی زیبا برجی‌فلاح و کارگردانی احسان مجیدی اثری در ارتباط با اهمیت زیست و تعامل نوع بشر با طبیعت و جانداران است. این نمایش داستان خواهر و برادری به نام آسو و اَبرا است که در تلاش برای نجات یک بچه نهنگ به دنیای اطراف خود درس انسانیت می‌دهند. در ادامه گپ‌وگفت خبرنگار صبا با بازیگر این نمایش را می‌خوانید.

با توجه به اینکه کاراکترها بیشتر رئالیستی هستند تا فانتزی، با چه چالشی روبرو بودید؟ چون اکثر بازیگران کار کودک کاراکترها را به صورت فانتزی ارائه می‌کنند.

خیلی متشکرم از سوالتان چون واقعا سوال بسیار درستی است. ما در بازیگری نمایش‌های کودک با وجوه فانتزی و رنگ و لعاب های عجیب غریب کار می‌کنیم اما زمانی که به این نمایشنامه برخورد کردم دیدم که شخصیت عبد یه شخصیت کاملا رئالیستی با خلق و خویی از دل جامعه است به همین خاطر یه سری چالش ها بود اینکه ابتدا چگونه یک شخصیت واقعی در نمایش کودک خلق کنیم و وقتی این شخصیت را خلق کردم چگونه باید آن عبد برای بچه ها شیرین باشد. چون طبیعتا اگه یک عبد در زندگی واقعی بود آنقدر نمی‌توانست شیرین باشد و رسیدن عبد به این مرحله برای من چالش های جذابی داشت.

ما در فیلم‌ها و آثار سینمایی، کاراکترهای جنوبی جذابی دیده‌ایم. ایا شما در پرداخت به عبد چنین گرته برداری هم داشتید؟

خب ما چون مشاور لهجه داشتیم در بحث لهجه به ما کمک کردند ولی برای اینکه به شخصیت‌مان برسیم و بتوانیم آن خلق و خو را در بیاریم، یه سری از فیلم ها که با لهجه جنوبی کار شده بود را دیدیم مثل فیلم ناخدا خورشید و فیلم های دیگری که با حال و هوای جنوبی تولید شده، تا بتوانم به آن فضا برای عبد برسم.

در رابطه با ابعاد مختلف اثر مثل ارتباط انسان با حیوان‌ها، آشتی انسان با طبیعت و تجاوز نکردن انسان به طبیعتش چه بازخوردی گرفته‌اید و به عنوان یک بازیگر فکر می‌کنید که تا چه حد این مفاهیم منتقل می‌شوند؟

خیلی زیاد! یکی از نکاتی که به نظرم در حال حاضر در نمایش کودک و نوجوان کمتر به آن اهمیت داده می‌شود این است که نمایش کودک و نوجوان برای اینکه بتواند تاثیر خیلی زیادی بر پویا بودن جامعه بگذارد باید بتواند به درستی آموزش دهد ولی متاسفانه در نمایش های کودک و نوجوان به مسائل محیط زیستی و احترام انسان‌ها به محیط زیست کمتر اهمیت داده می‌شود و یکی از جذابیت‌هایی که این نمایش دارد ارتباط آدم‌ها با محیط زیستشان است و اینکه دو بچه با یک نهنگ که شرایطش را شبیه به شرایط خودشان و خانواده‌شان می‌بینند ارتباطی انسانی می‌گیرند. خب این خیلی مسئله جذابی است و این ارتباطی که بین انسان و محیط پیرامونش وجود دارد دغدغه مهم و بزرگی است که در این نمایش می‌بینیم و من مخاطبان کودک و بزرگسال زیادی را می‌بینم که بعد از نمایش می‌آیند و از این رفتار کاراکترها با طبیعت و حیوانات و اهمیتی که برایشان داشته می‌گویند. بنابراین به نظر من می‌توان در این زمینه نمایش‌های زیادی تولید کرد که همینقدر تاثیرگذار باشد.

سخن پایانی

حوزه کودک و نوجوان، حوزه پر اهمیتی است که متاسفانه هم از سمت والدین هم از سمت مسئولین کمتر مورد توجه قرار گرفته است در صورتی که همیشه شیرین‌ترین خاطرات آدم‌ها از دوران کودکی و نوجوانی‌شان نشات می‌گیرد و این دوره خیلی مهمی است و می‌تواند تاثیر زیادی بر زندگی فرد بگذارد. بنابراین با توجه به تاثیر نمایش‌های کودک و نوجوان بر این بخش از زندگی افراد این حوزه باید مورد اهمیت و توجه بیشتری قرار بگیرد.