یادداشت دکتر ابراهيم داروغهزاده
در ستایش پاسداران وطن
به عنوان یک معلم دانشگاه، با قلبی لبریز از غرور و قدردانی میگویم: سپاس، ای سربازان غیور و اي پاسداران مرزهاي ايران سرفراز.
واکنش هنرمندان به حمله رژیم صهیونیستی به خاک ایران، همچنان با شدت و گستردگی ادامه دارد؛ واکنشی که تنها به چند پست اینستاگرامی یا استوریهای شبانه محدود نمیشود، بلکه به نوعی بازتاب وجدان جمعی یک ملت در آینه فرهنگ و هنر است. در روزهایی که خاک وطن هدف تعرض قرار گرفته و غرور ملی خدشهدار شده، بسیاری از مدیران فرهنگی و هنرمندان، با کنار گذاشتن ملاحظات معمول، موضعی روشن گرفتهاند؛ موضعی که از دل تجربه زیسته آنها بهعنوان بخشی از این مردم برمیخیزد، نه از فشار یا تبلیغات رسمی بلکه میتوان این گونه تعبیر کرد که تا خاک وطن لرزید، هنرمندان به یک باره برخاستند. در ادامه، مطالبی که پیش رویتان قرار دارد دکتر ابراهیم داروغهزاده، مدرس دانشگاه با روزنامه صبا در میان گذاشته است.
دکتر ابراهیم داروغهزاده، مدرس دانشگاه و مدیر اسبق سینمایی، در یادداشتی اختصاصی برای روزنامه صبا، از شجاعت و فداکاری سربازان ایران سخن گفته و آنان را قهرمانانی جاودانه در تاریخ این سرزمین معرفی کرده است. آنچه در ادامه میخوانید، روایت صمیمانهای است از دلِ کسی که با تمام وجود، سربازان وطن را ستایش میکند و امید به پیروزی نهایی ایران را زنده نگه میدارد.
«سینما، هنر ثبت لحظههای ماندگار است. لحظههایی از عشق، فداکاری، تراژدی و قهرمانانی که بر پرده نقرهای جاودان میشوند. امروز اما، دوربین تاریخ، بزرگترین و حماسیترین صحنهها را نه در استودیوها، که در جای جای میهن عزیزمان ثبت میکند. صحنههایی که قهرمانانش نه بازیگران، که سربازان دلیر ایران هستند؛ مردان و زنانی که چون کوه در برابر توفان خروشان تجاوز دشمن قدار، تروریست و کودککش، جانانه ایستادهاند.
در این روزهای سرنوشتساز، زمانی که دشمن پلید، خواب وبرانی این خاک پاک را در سر میپروراند، آنچه مانند خورشیدی بر فراز قلههای دماوند میدرخشد، فروغ شجاعت و ایثار فرزندان رشید ملت ایران أست.
سربازانی که در تاریکترین شبهای تهاجم، حضور استوارشان چون نخستین پرتوهای خورشید، نویدبخش صبح پیروزی و بقای ایران است. هر گلولهای که شلیک میکنند، شعری است علیه ظلمت؛ هر قدمی که بر خاک میهن برمیدارند، سندی است بر مالکیت ابدی این سرزمین.
زد و جانهایشان را گره زدهاند به رشتهی استقلال و تمامیت ارضی میهن و فداکاریشان درسنامهای عملی برای نسلهای آینده است.
به عنوان یک معلم دانشگاه، با قلبی لبریز از غرور و قدردانی میگویم: سپاس، ای سربازان غیور و ای پاسداران مرزهای ایران سرفراز.
فداکاریهای شما، والاتر از هر درسی است که در کلاسها تدریس میشود رشادتهای شما، حماسهای زنده است که بر تارک تاریخ این ملت کهن خواهد درخشید. خون پاک شما، آبیاریکنندهی ریشههای درخت تنومند ایران و انسانیت است.
ما، مردم ایران، کنار شما ایستادهایم و دلهایمان با شماست. دعاهایمان همرزم نبردهایتان است و آگاهیم که شما قهرمانانه سپر بلای ایرانید .
پایان این نبرد، هرگاه که باشد، با سربلندی ایران و رسوایی دشمنانش رقم خواهد خورد. چرا که خاک ایران، همیشه در آغوش فرزندان رشیدش امن و پایدار مانده است.
پاینده ایران، جاودان یاد شهیدان، پیروز و سربلند رزمندگان جان بر کف ایران.»