مریم عظیمی– آئین افتتاحیه و اکران فیلم «بهانه سکوت» که ذبیح الله رحمانی طراح، کارگردان و تهیه کننده آن است سر انجام با فروکش کردن آتش جنگ، امروز یعنی چهارشنبه ۱۸ تیرماه در سینما فلسطین انجام خواهد شد. در این فیلم که در اوج دوران کرونا ساخته شده بازیگرانی مانند شیلا خوش اقبال، سوده ازقندی، مرتضی اسماعیلی و… به ایفای نقش می‌پردازند. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با بازیگر این فیلم را می‌خوانید.

لطفا از نقشتان در این فیلم بگویید.

وقتی آقای رحمانی پیشنهاد این کار را دادند قرار شد که هر کسی قصه خودش را بنویسد، قصه‌ای که فکر می‌کردیم برای آن اپیزود مناسب است. من هم فکر کردم که موضوع تنهایی انسان و اینکه انسان به آدمهای دیگر نیاز دارد می‌تواند قصه جالبی باشد. این فیلم در اپیزودهای کوتاه به قصه یک راننده تاکسی و ماجراهایش با هر کدام از مسافرانش می‌پردازد و  من هم یکی از آن مسافرها بودم و نقش زنی را ایفا می‌کردم که در این تاکسی نشسته است و تمام مدت با هدفون با دوستانش صحبت می‌کند، برنامه می‌چیند و قرار می‌گذارد اما در آخر اپیزود متوجه می‌شویم که این هدفون اصلاً به گوشی وصل نیست و در واقع تمام این مکالمه‌ها خیالی بوده‌اند. او یک آدم تنهاست که می‌خواهد اینگونه وانمود کند که خیلی سرگرم است و آدم‌های زیادی در زندگی‌اش هستند.

آیا اینجا کاراکتر حالت روان‌پریش‌گونه دارد یا اینکه شما بیشتر این ویژگی را نمادین دیدید؟

زمانی که داستان را  نوشتم، برایم شکل نمادین داشت و در بازی هم این امر را لحاظ کردم و سعی کردم حالت روان‌پریشانه نداشته باشه و دیالوگ‌ها کاملا رئال و واقعی باشند اما در نهایت برداشت تماشاگر و مخاطب تعیین کننده خواهد بود.

با توجه به بسته بودن فضای ماشین در بازی احساس محدودیت داشتید؟

این اولین تجربه‌ تصویر من بود با این حال چنین محدودیتی را خیلی حس نکردم. به نظرم برای بازیگری که تئاتر کار کرده، بازی در مدیوم‌های متفاوت مسئله نیست، هرچند که باید قاب دوربین و لنز را بشناسد و بداند که چه نمایی از او در تصویر است، ولی برای بازی کردن و ارائه حس کاراکتر، مسئله‌ای نداشتم. من درست مانند یه بازیگر تئاتر که جلوی تماشاگر است بازی کردم و محدودیت یا ناراحتی احساس نکردم.