در این شماره می‌خواهیم از بانویی در سینمای ایران بگوییم که چهره مهربانش و رفتار بزرگ منشانه‌اش او را بین مردم محبوب کرده است. بانویی که به راستی مادر مهربان سینمای ایران محسوب می‌شود.

از ژاله علو می‌گویم که با نام اصلی «شوکت» در محله سنگلج تهران بدنیا آمد، پدرش ارتشی و پدربزرگش از خوشنویسان دوره قاجار بود و مادرش نیز خانه‌داری می‌کرد.

از کودکی شروع به یاد گرفتن آثار ادبی چون سعدی، مولانا و حافظ کرد و در نوجوانی عضو انجمن ادبی بود تا اینکه در ۲۰ سالگی از طرف معلم خود به رادیو معرفی شد.

نخستین فعالیت او در سال ۱۳۲۷ با گویندگی زنده از رادیو شروع شد.

اولین بار با نمایش موزیکالی به نام «دختر خورشید» به کارگردانی نصرت الله محتشم باعث شد تا نام خود را از شوکت به نام هنری ژاله تغییر دهد.

ژاله علو با این که در دوران زندگی کاری خود ارتباط خوبی به واسطه فعالیت‌های هنری‌اش با مخاطبانش برقرار کرده است اما تلفن همراه ندارد و این موضوع را یکی از خوشبختی‌‌های زندگی‌اش می‌داند و ظاهرا ارتباط در فضای مجازی دلچسب او نیست.

او می‌گوید: با فضای مجازی ارتباطی ندارم چرا که کاری با این فضاها ندارم و معتقدم یک تلفن وجود دارد که می‌توان از راه آن تماس گرفت و وقت و بی وقت گرفتار تلفن همراه نشد.

وی که در زمینه ادبیات و سراییدن شعر از سالیان نوجوانی فعال بوده در این باره گفته است: سال‌هاست که شعر می‌گویم، چند بار قصد داشتم اشعارم را چاپ کنم که هنوز نشده، در مجموع هم غزل می‌گویم و هم مثنوی، رباعی و گاهی هم شعر نو می‌سرایم.

خدا را شاکرم برای همه لطفی که به من داشته و مردم هم همیشه به من محبت دارند. سعی کرده‌ام هرگز در زندگی فخر فروشی نکنم و یادم نرود که این هنر را به خاطر موهبت الهی دارم.

مجوعه رسانه‌ای صبا، برای این هنرمند مردمی آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون دارد.