چندی پیش در روز ملی سینما، هیئت رئیسه خانه سینما برخلاف سال‌های گذشته که این روز خجسته را با دعوت از اهالی سینما به جشن می‌نشست، از این رویکرد چندین ساله امتناع کرده و در بیانیه ای صریح خطاب به مسئولان و سینماگران وضعیت سینمای امروز ایران را بغرنج تر از آن اعلام کرد که بتوان برای آن جشنی برگزار کرد.. پس از انتشار این بیانیه نظرات مختلفی در بین اهالی سینما و سینما‌گران و صنوف سینمایی و اهالی رسانه و منتقدان سینما به میان آمد. برخی رویکرد این جریان را در شرایط کنونی سینمای کشورمثبت و برخی منفی تلقی کردند. به همین منظور روزنامه صبا برای بررسی بیشتر ابعاد این مسئله تصمیم گرفت با برخی اهالی فرهنگ و هنر در این باره به گفت و گو بنشیند. با این توضیح که اکثر اهالی سینما از شرکت در این گفت و گو انصرف داده و عنوان کردند که ترجیح می‌دهند در این باره سکوت کنند.در ادامه با پرونده رویکرد خانه سینما از انتشار بیانیه اخیر همراه باشید.

افشین سنگ‌چاپ(هنرمند رسانه):در نهایت  این ما هستیم که بازی می‌خوریم…

آنچه که بیش از همه چیز برای من جالب توجه و جذاب است این است که خانه سینما با ریاست جناب عسگرپور چرا باید این بیانیه را بدهد،  این رئیس خوب و کار درست از ۲۲ سالگی در کشور جایگاههای مختلفی در مدیریت فرهنگی کشور را اشغال کرده است، و آنچه واضح است این است که خودش عضو بخش مهمی از این روند است و به همین دلیل رویکرد انتقادی‌ او را که نوعی گل به خودی است ، درک نمی‌کنم. در حال حاضر خانه سینما بیشتر شبیه به محلی است که اعضاء اصلی آن به واسطه موقعیت‌های خود در این نهاد امکانات خاصی را از ارگان‌های مختلف کشور بگیرند. امکاناتی که به نام بچه های خانه سینما تمام شده اما از آن هیچ بهره ای ندارند و فقط برای چند نفر خاص در این نهاد بوده است. در شرایط حاضر، برای مدیر شدن رقابت وحشتناکی به راه افتاده، به دلیل آنکه، مدیران از موقعیت سمتی خود در بهره گیری از امکانات شخصی سود می‌جویند. وگرنه مدیریت که جز دردسر نیست و تنها همین ویژگی باعث شده است همیشه برای گرفتن سمت مدیریت جدال باشد. به هر حال ما هم مثل بقیه می شنویم که خانه سینما نیز از موقعیت های پیش آمده برای اعضاء،  استفاده شخصی کرده است و اینکه با این پرونده چطور دراین شرایط پز شبه روشنفکری برداشته و بیانیه سیاسی می دهد، قابل درک نیست، چرا که خودش سلولی از همین بدنه است. آنچه که برای ما در این دوران ها روشن شده است که این جریان سازی ها بیشتر شبیه به یک بازی است که عده‌ای را به جان هم بیندازند و یا کسانی را که در مخالفت و یا موافقت حرف می زنند را به دام بیندازند. با همین سمت و سوگیری ها، عده‌ای از کار بیکار می‌شوند و عده‌ای موقتا جایگاه می‌یابند وگرنه این مدیران، همیشگی هستند و تنها ممکن است از ارگانی به یک ارگان دیگر بروند. در این میان کسانی که بازی می‌خورند ممنوع الکار و خانه نشین شده اند. رویکرد جدید تلویزیون در سیاستگذاری از یاد هیچ کس نمی رود… قدیمی‌ها را ممنوع الکار و خانه نشین کرد، سپس پشیمان شد و از همه دوباره دعوت به کار کرد! و با التماس به آنها سریال داده است. کلام آخر اینکه این دوستان که ادعا می‌کنند سرباز نظام هستند با ندانم کاری‌های خودمحورانه هیچ اتفاق خوبی را رقم نزده‌اند، آنکه باید ادعا کند سرباز نظام است ما هستیم که با تمام این فشارها و شرایط بد اقتصادی همچنان پای کار فرهنگ و هنر ایستاده‌ایم.