یکی از داغ‌ترین بحث‌ها، در دنیای مدرن امروز ورود هوش مصنوعی به زندگی بشر است. هوش مصنوعی یا  Artificial Intelligence به اختصار AI، نقش کلیدی و مهمی را در جامعه بشری دارد، از صنعت خودروسازی و ماشین‌های تسلا گرفته تا بازی‌های ویدیویی و سینما، به عقیده بسیاری از دانشمندان، آینده بشر در دستان هوش مصنوعی است و همین مسئله آن را به یک شمشیر دو لبه تبدیل کرده است. احتمالات مختلفی برای آینده جوامع بشری با حضور هوش مصنوعی در نظر گرفته شده که نشان می‌دهد نظرات و دیدگاه‌ها نیز نسبت به این تکنولوژی کاملا ضد و نقیض و متفاوت است.

عده‌ای هوش مصنوعی را پایانی بر بشریت می‌دانند و معتقدند که هوش مصنوعی در آینده – اگر به درجه استقلال در تصمیم‌گیری و خودمختاری برسد – می‌تواند بزرگ‌ترین خطر ممکن برای نسل انسان باشد. در سوی دیگر میدان، عده زیادی هستند که سرسختانه از هوش مصنوعی دفاع می‌کنند و بر این باورند که این تکنولوژی روز به روز زندگی بشر را سریع‌تر، آسان‌تر و با اهمیت تر کرده است. در این نقطه یک توقف اساسی لازم و ضروری به‌نظر می‌رسد. توجه کنیم که هوش مصنوعی عملا در تمام زمینه‌ها رخنه کرده و دیگر نمی‌شود جلوی آن را گرفت. ولی هوش مصنوعی یک سکه دو رو و یک شمشیر دو لبه است. این تکنولوژی تا به امروز در حوزه پزشکی جان هزاران هزار انسان را نجات داده، در زمینه‌های هنری نظیر سینما، بازی‌های ویدیویی، خوانندگی و ده‌ها مورد دیگر توانسته کمک و یاری‌رسان ما باشد. به همین منظور روزنامه صبا چالش این هفته خود را به این موضوع اختصاص داده و با این سئوال که هوش مصنوعی کجا یک خطر و کجا یک ناجی محسوب می‌شود؟ به سراغ صاحب نظران و مدیران در حوزه هوش مصنوعی رفته است.

حبیب ایل بیگی(معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی): سرعت بخشیدن در  پیوند سینما و هوش مصنوعی

از مهم‌ترین وظایف سازمان سینمایی این است که، درباره توسعه سینما و فناوری‌های روز دنیا تحقیق و پژوهش کند و با برگزاری ورک‌شاپ‌ها و دعوت از اساتید، این فناوری‌ها را به دست اندرکاران سینما در ایران معرفی کند تا اهالی سینما از نوآوری‌های به روز دنیا در این حوزه مطلع شوند. من به دلیل مسئولیت قبلی که در فارابی داشتم، در حوزه شیوه‌های نوین تولید با اساتید مختلف جلسات متعددی را برگزار کردم و با بررسی و مطالعه‌ای که در این زمینه انجام شد مطلع شدم که ما از بهره‌برداری‌ها و دستاوردهای جدید و نوین دنیا در حوزه سینما بی‌خبر هستیم و از آنها به صورت دقیق بهره برداری نکرده‌ایم. بحث هوش مصنوعی هم به انضمام همین امر قابل بررسی است، با توجه به جدید بودن این مسئله در سینمای ایران معتقدم که لازم است مدیران و حمایت کنندگان در این حوزه به صورت جدی ورود کنند تا پیوند سینما و هوش مصنوعی هرچه سریع‌تر به صورت جدی برقرار شود. متاسفانه ما همچنان شاهد هستیم که از شیوه‌های ابتدایی در تولید فیلم سینمایی در ایران استفاده می‌شود. یکی از معضلات سینمای ما افزایش هزینه‌های تولید فیلم‌ است و این معضل به دلیل به کارگیری شیوه‌های ابتدایی در تولید و برنامه‌ریزی سینمای ایران است. با وجود اینکه ما در زمینه سینما، هنرمندان توانمند زیادی در کشور داریم اما واقعیت این است که فاصله ما با سینمای دنیا عمیق است. چرا که همه هنرمندان ما الزاماً  به شیوه‌های نوین در فیلمسازی دنیا اشراف ندارند و از فواید آن در ارتقاء سطح کیفی و کاستن هزینه‌های تولید بی‌اطلاع هستند. بنابراین در صنعت سینمای امروز ایران بیش از هر چیز، نیاز است که فیلمسازان حرفه‌ای خود را مجهز به دستاوردها، ابزارها و شیوه‌های نوین در این زمینه کنیم. ما درصدد هستیم که این ریل‌گذاری به سرعت صورت پذیرد و اتفاقا از منتقدان سخت دیرکرد آن در شرایط حاضر هستیم چرا که این  مسئله باید خیلی پیش از این‌ها شروع می‌شد. از وظایف مهم دولت در گام‌های بعدی این است که نسل نوی سینماگر خود را مسلح و تجهیز به اطلاعات روز دنیا کند و امکانات لازم را برای این مهم فراهم آورد، تا به خصوص نسل جدید را که با تکنولوژی ساز و کار بیشتری دارد، برای سینمای  با کیفیت‌تر در آینده قوی‌تر و آماده کند.