حسین هاشمپور:
زمان زیادی صرف پرداخت نقش کردیم
به نوعی ما هیچ کدام وظیفه خاصی نداریم و درست مانند یک خانواده بدون اینکه به ما گفته شود کاری که لازم است را انجام میدهیم.
این روزها نمایشهای مختلفی بروی صحنه است که کادر بازیگرانش هنرجویان دورههای آموزش تئاتر هستند خبرنگار صبا با توجه به امتیازات مخاطبان تئاتر در سایت تیوال به سراغ نمایش زخم که اجراهایش تا ۱۶ آبان در تماشاخانه سیمرغ ادامه دارد رفته و با عوامل این نمایش گفت و گویی ترتیب داده است که در ادامه میخوانید.
حسین هاشمپور:زمان زیادی صرف پرداخت نقش کردیم
کمی شما را بیشتر بشناسیم.
این اثر ششمین تجربه من است. تجربیاتی در کار تصویر و تئاتر، فیلم کوتاه، نمایشنامه خوانی و تله فیلم داشتم و در کار قبلی آقای فرهادنیا به نام عشق در پیری با ایشان همکاری کردم و بعد از آن همکاری ما در این اثر هم ادامه پیدا کرد.
میزانسنهای نمایش زخم بسیار پر حرکت و دارای یک سری حرکات ویژه برای بازیگران هست از چالش این بخش برای ما بگویید.
سبک و رسالت این اثر در حیطه ابزورد نسبت به سبکهای دیگر تفاوتی را ایجاد میکند که به نظرم چالش برانگیز بود. همه باید برای نقشمان شخصیتپردازی میکردیم و بزرگترین چالشش این بود که با تمرینات و زمان گذاشتن بسیار زیاد همراه بود. حتی زمانی که در خانه بودیم یا در زندگی روزمره خود بودیم هم این سخت بود ولی زمان که گذشت و مرحله به مرحله نقش را به وجود آورده، پخته کردیم و به آن جان دادیم و جلو بردیم تا جایی که آن را حس کردیم. چالشها از یک مرحلهای به بعد زیبا و شیرین بودند اگر ماه اول برایمان سخت بود که بخواهیم این شخصیتها و حرکتها را بازی کنیم الان برایمان سرشار از لذت است.
میثم بیکی:تئاتر ضعف بازیگر را به او میشناساند
درباره خودتان بگویید.
۲۶ ساله هستم و چهار سال است که مشغول فعالیت در تئاتر هستم. حدود ۳ سال است که شاگرد آقای فرهاد نیا هستم و برای بازی در این نمایش تست دادم و با صلاحدید آقای فرهادنیا نقشی در این اثر به من داده شد.
در تایم انتظار برای ورود به صحنه چه میگذرد؟
به نقش و دیالوگهایم فکر میکنم و به بچههایی که به پشت صحنه میآیند اگر کمکی لازم باشد انجام میدهم، اگر استرسی حاکم باشد سعی میکنم که به آنها آرامش بدهم. به نوعی ما هیچ کدام وظیفه خاصی نداریم و درست مانند یک خانواده بدون اینکه به ما گفته شود کاری که لازم است را انجام میدهیم. برای ما اینگونه نیست که صرف یک بازیگر وارد صحنه شویم و کارمان را انجام بدهیم و برویم هر کاری که از دستمان برمیآید را در راستای کمک به نمایش انجام میدهیم.
به عنوان یک بازیگر جوان چه برنامهای برای بعد از این اجرا دارید و مسیر کاریتان را میخواهید چگونه ادامه دهید؟
دیدگاه من بیشتر روی تصویر و بازیگری در این زمینه است. من تئاتر را به عنوان آنچه که برای نشان دادن ضعفهای بازیگری فرد لازم است میبینم. شما به تئاتر میآیید و ضعفهایتان را میشناسید و با برطرف کردن آنها میتوانید جلوی دوربین بسیار بهتر ایفای نقش کنید.
مریم عظیمی
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است