سالن سایه تئاتر شهر این شب‌ها میزبان نمایش مامان است که در دسته عروسکی بزرگسالان جای دارد و مخاطبان بیش از ۱۴ سال را به دیدن این نمایش فرا می‌خواند. الهام سلج محمودی نویسنده و کارگردان اثر بعد از سال‌ها دوری از عرصه نمایش عروسکی با این اثر توانسته جوایز متعددی را از نوزدهمین جشنواره عروسکی مبارک کسب کند. در ادامه گفت و گوی خبرنگار صبا با عوامل این نمایش را می‌خوانید.

 رویا ناصری(طراح عروسکها و عروسک‌گردان مامان):با چالش بسیار به مینیمالیسم در اثر رسیدیم

شما را بیشتر بشناسیم.

ورودی سال ۸۰ دانشکده هنرهای زیبا در رشته  تئاتر عروسکی هستم. پس از فارغ‌التحصیلی مشغول به عروسک‌گردانی تلویزیونی شدم که از سال ۹۳ با استادم خانم مرضیه محبوب همکار شدم در کار شهر موش‌های ۲ ، کلاه قرمزی‌های ویژه نوروز، سینمایی خاله قورباغه و سری اول برنامه مهمونی حضور داشتم. کار ویژه ساخت عروسک خودم بیشتر برای تیزرها بود تا اینکه خانم محمودی برای این اثر دوباره از من خواستند تا درست مانند ۲۰ سال پیش که رویای سگی را کار کرده بودیم همکاری کنیم.

 سبک این عروسک‌ها و چالشی که در طراحی آنها داشتید چه بود؟

حقیقتش سر ساخت عروسک و برای اینکه تعیین کنیم برای این اجرا چه نوع عروسکی مناسب است چالش زیادی داشتیم و ساعت‌های زیادی با الهام محمودی صحبت کردیم تا به تکنیک ماروت رسیدیم که ترکیب انسان و عروسک است. همینطور مناسب یک نمایش عروسکی بزرگسال می‌باشد. علاوه بر این یک عروسک دیگر هم داریم که حرکات فانتزی دارد. سر طراحی عروسک‌ها صورت مادر و پسر هم چالش زیادی داشتیم اینکه چه حسی را القا کنند و به نوع می‌شود گفت که در طول تمرین این عروسک‌ها متولد شدند. این عروسک‌ها که ترکیبی از انسان عروسک هستند بدین شکل هستند که سر را یک عروسک گردان می‌گرداند و دست‌های عروسک هم دست انسانی هستند و یا توسط دست انسان بازی داده می‌شوند حتی ما در ابتدا برای عروسک‌ها دست ساخته بودیم ولی در نهایت به این نتیجه رسیدیم که دست انسانی داشته باشد. یکی از چالش‌های ما این بود که این عروسک‌ها نمی‌توانند حرکات زیادی روی صحنه داشته باشند و اینگونه شد که خانم محمودی از نور استفاده کردند و فضاسازی‌ها را از طریق نور انجام دادند. عروسک کوچک هم تاپ تیبل و پشت به تماشاگر بود و چالشی دیگر داشت که جذابیتش برای تماشاگر از دست نرود که خانوم محمودی با میزانسن‌ها و بازی‌هایی که به عروسک‌گردان‌ها دادند این بخش از چالش زندگی عروسک که بالا رفتن از یک صخره بود را به نمایش درآوردند. ما چالش‌هایی داشتیم در این رابطه که به دست‌های عروسک میله بزنیم یا خیر یا اینکه در ابتدا دست‌ها به صورت کشسانی طراحی شده بودند ولی بعد، از این ایده هم گذر کردیم. در واقع مسیر زیادی برای مینیمالیزه کردن اثر طی شد.

در مورد متریال عروسک‌ها بگویید.

عروسک تئاتر را تقریباً با هر متریالی می‌توان کار کرد، عروسک‌های تلویزیونی را با اسفنج کار می‌کنند و روی آن متریال‌های متنوع استفاده می‌کنند تا تصویر یک دست و تمیزتری به ما بدهد اما در تئاتر تقریباً با هر متریالی می‌توانید کار کنید برای این اثر چون نیاز داشتیم به اینکه بدن انسانی باشد و حرکات نرم، انسانی‌ و رئال داشته باشد هم در بدن و هم در صورت‌ها از اسفنج استفاده کردم.