نشست نمایش مدرسه دلقک‌ها با حضورنیما مظاهری نویسنده، بازیگر و کارگردان، هادی تسلیمی، شهرزاد سرخی، ریحانه ملارضا بازیگران و محمود ارباب مدیر رسانه‌ای نمایش در روزنامه صبا برگزار شد. یک جنگل و یک مدرسه بازیگری و آغاز چالش بین حیوانات جنگل برای حضور در این جشنواره بن مایه نمایش مدرسه دلقک‌ها است. این نمایش تا اواسط دی ماه در تماشاخانه شهرزاد برای علاقه‌مندان در حال اجرا است.

معمولا بازیگرانی که جذب بازی تصویر در سینما و تلویزیون می‌شوند رغبتی به بازی در تئاتر ندارند. شما براساس چه ویژگی‌ای به سمت بازی در تئاتر رفتید؟

تئاتر باشگاه آماده سازی بازیگر برای اجرای درست نقشش در هر مدیومی است.

در نمایش نقش جغد را بازی کردید…

ایفای نقش حیوان دشوار و نقش جغد هم سخت‌تر است. زیرا موجود بسیار پیچیده‌ای است. شب و روزش برعکس است. زمستان که اغلب پرندگان شکاری به لحاظ تهیه غذا در مضیقه هستند جغد به راحتی شکارش را انجام می‌دهد.

برای رسیدن به نقش چه پروسه‌ای را طی کردید؟

من دیرتر از سایر بازیگران به گروه اضافه شدم. بازیگری نیستم که زیاد در کار کارگردان دخالتی داشته باشم. نظراتم را در باره نقش ابراز و اگر مورد نظر کارگردان بود اجرایش می کنم. برای من که تا به حال نقش حیوان را بازی نکره بودم. حضور در این نقش فوق‌العاده جذاب بود.

آیا به رفتارهای جغد در محیط‌های طبیعی دقت کردید؟

بله ، تعداد زیادی مستند درباره جغدها دیدم نکته جالب این بود که جغد حدود ۸ آوای متفاوت از خودش بروز می‌دهد. نکته مهم در این باره تکیه جغد بر خردش است. نیمه انسانی این کاراکتر را در بازی‌ام در نظر گرفتم و دوست دارم اگر دوباره پا به این دنیا بگذارم، این‌بار جغد باشم.

برای ایفای نقش از چه زاویه‌ای کارتان را شروع کردید؟

مهم‌ترین عمل برای من برای ایفای نقش رجوع به تکنیک‌های بازیگری است. در کنار این قضیه موقعی که شما در جریان تمرینات کنار سایر بازیگران قرار می‌گیرد و به فضای نمایش اشراف پیدا می‌کنید و می‌توانید زوایای پنهان و آشکار را پیدا کنید. من خودم را به کارگردان سپردم زیرا متوجه شدم به خوبی به مفهومی که قصد ارائه‌اش را در نمایش دارد اشراف و شناخت دارد. معتقدم با گذشت هر شب اجرا و افزایش تسلطم روی نقش و بازتاب نظر مخاطب بازی‌ام می‌تواند نسبت به شب قبل بهتر و کامل‌تر بشود. موقعی که بازی در فیلم، سریال و تئاتری را قبول می‌کنم تمام مسائلی که در زندگی عادی با آن رو به رو هستم را تعطیل می‌کنم و تمرکزم روی کارم معطوف می‌شود. برای مخاطبی که بلیط تهیه می‌کند و می‌رود سینما و یا تئاتر باید بازی‌ات قابل باور باشد. نقش باید در ناخودآگاه بازیگر رسوخ کند و مرز باریکی بین تعادل روی این قضیه وجود دارد که باید به آن توجه داشت.

جمع بندی‌ای درباره نقش و فضای کارتان بیان کنید.

مهم‌ترین فاکتور در کار هنرمند نحوه عملکردش است. سوای هر تقسیم بندی که از سینما آمده و یا واینر است و یا بازیگر با تجربه تئاتر. بهر حال در هر شغلی این نوع نگاها و نگاه از بالا به پایین  وجود دارد و باید مدیریتش کرد و بازیگر باید تمام تمرکزش روی ایفای نقش‌اش باشد.

احمد محمد اسماعیلی