فیلم سگ‌کش به کارگردانی حسین نصیری این روزها در گروه هنر و تجربه اکران می‌شود. نصیری فیلم سازی را با فیلم کوتاه «روزی که مرد شدم» آغاز کرده و پس از آن انیمیشن کاست، فیلم سید حسین و فیلم‌های کوتاه رگ، پوست، برجک و گیز را ساخته است. در ادامه گفت و گوی خبرنگار صبا با عوامل این فیلم را می‌خوانید.

این فیلم اولین تجربه همکاری من با آقای نصیری بود. اولویت من همیشه ابتدا فیلمنامه بعد کارگردان و در آخر گروه فیلمسازیست. نقشی که برای من در نظر گرفته شده بود نقش طلبه جوانی بود که من سال‌های سال منتظر بودم تا به من پیشنهاد شود. حال خوشبختانه یا متاسفانه در دوره سی ساله‌ بازیگری‌ام این موقعیت پیش نیامد ولی این بار من این شانس را داشتم و این کارگردان هم باهوش بود و از این فرصت استفاده کرد که حسین عابدینی تاکنون در سینما و تلویزیون چنین نقشی را بازی نکرده است. نقش بسیار متفاوت بود و با وجود کرونا و ریسک بالا من با جان و دل برای این نقش زمان گذاشتم.

  نزدیک شدن به این نقش چگونه بود؟

تلاش می‌کنم تا نقش‌هایم را از آنچه که از جامعه می‌گیرم پر کنم. زمانی که در مترو سوار هستم یا در سطح شهر می‌چرخم به آدم‌های اطراف به شدت توجه می‌کنم و الگوهای رفتاری آنها را در ذهنم ذخیره و آرشیو می‌کنم تا برای نقش‌های مختلف بتوانم از این آرشیو ذهنی استفاده کنم. از طرفی دوستی دارم که طلبه بود و به تازگی روحانی شده، ایشان در پشت صحنه حضور پیدا می‌کردند و من از این فرصت استفاده کردم  و با ایشان گفت‌وگوهایی داشتم. ایشان در مورد طلبه و روحانی بودن، طریقه راه رفتن، اینکه چطور باید ردای بلندم را مدیریت می‌کردم، طرز برخورد این کاراکتر با زنان از نوع نگاهش گرفته تا طریقه صحبت کردنش با بانوان به من مشاوره می‌دادند. من سعی کردم از طریق جامعه و اطرافم و از طریق این دوستمان که خودشان روحانی بودند به این نقش نزدیک شوم حال اینکه چقدر در این زمینه موفق بودم را باید مردم سینما دوست  و طلبه‌های جوان و روحانیون بگویند.

 سخن پایانی

من از تهیه کننده و سرمایه‌گذاران این کار تشکر ویژه دارم.  متاسفانه امروزه اکثر فیلم‌های روی پرده سینمای ما کمدی هستند و هیچ ایرادی هم ندارد چرا که این فیلم‌ها با گیشه‌ای که دارند اقتصاد سینما را می‌چرخانند. منتها این فیلم‌ها، کمدی‌های درجه یک نیستند و بیشتر آثاری سخیف  هستند و سلیقه مخاطب سینما را بسیار پایین آورده‌اند. ایرادی ندارد که مخاطبین فهیم و سینما دوست فیلم‌های کمدی ببینند اما می‌خواهم که این نوع سینما را هم حمایت کنند چرا که واقعاً اصل سینمای ما همین است. فیلمی که در واقع متفکر است و مخاطب را به فکر وا می‌دارد، پیام دارد و به مخاطبش بی‌احترامی نمی‌کند. نمی‌دانم سیاستگذاران و متولیان سینما، وزارت فرهنگ، سازمان سینمایی یا خود صدا و سیما که باید از این فیلم‌ها حمایت کنند کجا هستند! الان مدتی است که فیلم ما شروع به اکران شده ولی ما حتی یک تبلیغات شهری یا تیزر تلویزیونی هم نداشتیم. این فیلم یک اثر ارزشمند و هنریست و باید با جان و دل از آن حمایت شود چون فرهنگ سازی می‌کند. برای جوان‌ها پیام دارد، حتی در زمینه حوزه و روحانیت هم نقد دارد و فیلم شریف و نجیبی است. فکر می‌کنم  مخاطبینی که از فیلم‌های آپارتمانی و کمدی خسته شده‌اند با تماشای این فیلم می‌توانند از لوکیشن‌ها و فضای بکر و زیبای اردبیل لذت ببرند و نفسی تازه کنند و مطمئنم که با رفتن به سینما و دیدن این فیلم پشیمان نخواهند شد.