نمایش «ورا نام تهمینه سهراب کرد» به نویسندگی و کارگردانی حسین تفنگدار در حالی به اجراهای پایانی خود نزدیک می‌شود که مورد استقبال خوبی قرار گرفته است. این نمایش پیش از این هم در کشور‌های هلند و آلمان با کادر بازیگری متفاوت اجرا شده است. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با عوامل این نمایش را می‌خوانید.

شخصیت تهمینه را چگونه توصیف می‌کنید؟

تهمینه، زنی که همسر و مادری با احساس، رنج کشیده و قدرتمند است و زندگی را به تنهایی و ‌در انتظار می‌گذراند. زنی که نماینده‌ای از زنان جامعه‌ی ما است و‌ مخاطب با این کاراکتر همذات پنداری می‌کند و این خصوصیات و ویژگی‌ها باعث شد من این نقش را انتخاب کنم.

این روزها وضعیت نمایش‌های آیینی و سنتی چگونه است و زنده‌ نگه‌داشتن این‌گونه نمایش‌ها نیازمند چیست؟

بنظرم توجه، ایجاد بستر و بودجه‌ مناسب و دعوت از اساتید این گونه‌ی نمایشی برای کار و مشاوره در زنده نگه داشتن نمایش آیینی سنتی تاثیر گذار باشد. متاسفانه نمایش آیینی سنتی بسیار مهجور مانده و ‌این طیف از کار بسیار فرّار، گسترده، آموزنده و سرگرم کننده و پر از زیبایی شناسی است که می‌تواند مخاطب را همراه کند. اما در حال حاضر اهمیتی به این گونه از نمایش داده نمی‌شود و هرچه جلو می‌رویم بیشتر به دست فراموشی سپرده می‌شود و‌ مخاطب از این گونه‌ی نمایشی بسیار دور مانده و با آن غریبه است.

سخن پایانی

ای کاش کوشش کنیم و در چاپ و اجرای این آثار زیبا و تاثیر گذار آیینی سنتی یا به عبارتی نمایش ایرانی فعال عمل کنیم که در واقع بجز هنر نمایش در حفظ فرهنگ، تمدن و زبان کوشش کرده‌ایم.

مریم عظیمی