حسین شین جعفری از نمایش «دلاور سرزمین غرب» به کارگردانی رضا ساغری می گوید:

تئاتر برای شما چگونه آغاز شد و چه تجربه‌هایی در این زمینه دارید؟

۱۴ساله که بودم مادرم تصمیم گرفت برای کلاس‌های تابستانه مرا در کلاس تئاتر ثبت نام کند و نمی‌دانست که عاشق تئاتر خواهم شد. چرا که تئاتر برایم فرصتی شد که از یک سری مسائل و مشکلاتی که در زندگیم داشتم بگریزم. از همان ۱۴ سالگی بود که وارد تئاتر شدم و کارم را از اهواز شهر خودم و با تئاتر خیابانی آغاز کردم. ۸ سال در زمینه تئاتر خیابانی در اهواز فعالیت کردم و اجراهایی نیز در عراق داشتم. سال ۱۴۰۰ کنکور هنر دادم و در رشته بازیگری تئاتر دانشگاه تهران مرکز مشغول تحصیل هستم و دو سال است که در تهران به فعالیت می‌پردازم.

 رسیدن به کاراکتر پدر چگونه بود؟

وقتی نمایشنامه را خواندم و با این کاراکتر مواجه شدم بسیاری از ویژگی‌های پدرهای جامعه خودمان در نظرم آمد. به خصوص پدران نسل من یعنی دهه ۷۰ که دلشان می‌خواست تو به همه آرزوهایی که خودشان به آنها نرسیده‌اند به جای آنها برسی و افکار سنتی و محکمی دارند که  شاید به فرزندان‌شان اجازه مانور در زندگی نمی‌دهد و می‌خواهند آنچه که خودشان می‌گویند اتفاق بیفتد. کاراکتر پدر را که می‌خواندم به شدت یاد این  ویژگی‌ها افتادم و تلاش کردم  با مسائلی که در گذشته برای خودم اتفاق افتاده بود همزاد پنداری کنم اما این بار از دید پدرم  و نه از دید خودم. متاسفانه جامعه امروز ما درگیر یک سری افکار کهنه سنتی است که باعث شده بسیاری از جوانان ما از آنچه که دلشان می‌خواهد دور شوند و کاراکتر ماهون پیر یکی از کسانی است که در به وجود آمدن و ادامه این روند تاثیرگذار است.

از تجربه همکاری با یک کارگردان جوان بگویید.

خوب آقای ساغری شاگرد استاد سمندریان بوده‌اند و بسیار  درست و خوب با تیپ جوان بازیگران کار کردند و خیلی خوب بلد بودند که چطور باید با ما رفتار کنند. کار کردن با ایشان آنقدر در من شوق ایجاد می‌کند و حال خوبی دارد که اصلاً من به این موضوع توجه نکردم که ایشان کارگردان جوانی است و این اولین تجربه صحنه‌ای حرفه‌ای ایشان است. می‌توانم بگویم که آقای ساغری به جای همه ما بازی کردند و علاوه بر این کارگردان خیلی خوب و بازیگردان فوق العاده‌ای هم هستند و این باعث شد که ما خیلی راحت‌تر به نقش برسیم و نبوغ کارگردان در این زمینه بسیار تاثیرگذار بود. جامعه امروز ما متاسفانه درگیر ابتذال است حتی فکر می‌کنم تمام جوامع این گونه هستند و گرفتار میان‌مایگی شده‌ایم در چنین شرایطی اعتقاد دارم که آقای ساغری یک کار فاخر را بروی صحنه آورده‌اند بخصوص به نسبت آثار کم کیفیتی که در حال حاضر روی صحنه است. این روزا شاهد هستیم که حتی پای اینفلوئنسرها نیز به صحنه تئاتر باز شده است و این برای ما بازیگران بسیار ناراحت کننده است. متاسفانه رشته ما هیچ لایسنسی ندارد. مثلاً شما نمی‌توانید بدون گواهینامه رانندگی پشت فرمان بنشینید و رانندگی کنید و جریمه نشوید ولی متاسفانه رشته ما اینگونه است که هر کسی بدون اینکه دغدغه‌اش باشد و حتی چیزی از آن بداند وارد این فضا می‌شود. به قول استاد سمندریان که می‌گفتند خدا لعنت کند آن کسی را که اشتباهی  وارد تئاتر شد و در را پشت سر خود نبست.