آیدا ماهیانی متولد ۱۳۷۰ و فارغ التحصیل رشته آی تی است. او اولین بار با فیلم ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا به کارگردانی عبدالرضاکاهانی به سینما معرفی شد. اما این فیلم بنا به دلایلی توقیف شد و ماهیانی را در ادامه مسیر بازیگری با چالش­های زیادی روبرو کرد.  به بهانه حضور این بازیگر در فیلم نپتون که در بخش نگاه نو و سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، با او به گفت‌وگو پرداخته‌ایم که در ادامه می­خوانید.

شروع همکاری با تیم «نپتون» چطور شکل گرفت؟

از دفتر سینمایی تیم نپتون با من تماس گرفتند و نقش را توضیح دادند. خب فیلمنامه و کاراکتر برایم بسیار جذاب بود، چرا که با بازی در اینکار می­توانست تجربه­ دیگری را برایم رقم بزند.

دلیل کم­کار بودن‌تان در این سال‌‌ها چیست؟

تنها یک دلیل داشت، آن هم اینکه من فعالیت حرفه­ای خود را با فیلم «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» به کارگردانی عبدالرضاکاهانی آغاز کردم. قبل از آن هیچ آشنایی با سینما نداشتم و به عبارتی از یک جهان دیگر به دنیایی دیگر روانه شده بودم. البته این خواسته آقای کاهانی بود، اینکه بازیگری را انتخاب کند که هیچ تجربه­ای از بازیگری نداشته و اولین تجربه حرفه­ای وی در این فیلم رقم بخورد. اما پخش این فیلم، متاسفانه بخاطر یک سری از دلایل توقیف شد و هیچ­ وقت اکران نشد. در این میان نگاه­ سنگین یک سری از همکاران و افراد گونه­ای دیگری بود، آنها نمی­توانستند بپذیرند، دختری که هیچ سوابق هنری ندارد در کنار مهناز افشار، طنازطباطبایی و… ایفای نقش کند. به همین دلیل، اعتماد این عزیزان، بخاطر ندیدن فیلم، به شدت سخت بود. مثلا با توجه به عکس و اخبار منتشرشده از فیلم «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» از سرکنجکاوی با من تماس می­گرفتند، قرار ملاقات می­گذاشتند اما تصمیم جدی به انتخاب نداشتند. بنظرم رفتار این کارگردانان از کم­هوشی و عدم جسارت­شان بود. از طرفی، در این مدت یک سری دیگر از افراد بودند که نسبت به من ترحم و دلسوزی داشتند که اصلا این موضوع برایم خوشایند نبود. لذا در این مقطع زمانی، برای دیده شدن و ثابت کردن استعداد خودم به دیگران، مجبور بودم، هرنقشی را بازی کنم تا بتوانم به جایگاه مدنظر برسم، طوریکه این روند حدودا ۷ سال طول کشید، تا اینکه فیلم توقیف­شده بطور ناگهانی پخش شد و این بار تماس­ها و ملاقات­ها جدی­تر شد.

آشنایی با آقای کاهانی چطور شکل گرفت؟

در آن مقطع زمانی من دانشجو بودم و دقایقی دیگر امتحانم شروع می­شد. در این حین، یکی از دوستانم به نام ریحانه طراوتی با من تماس گرفت و آقای کاهانی را به من معرفی کرد، همچنین زمان تست را مشخص کرد. اما در آن دوره، بنا به دلایلی خیلی راغب و امیدوار به فعالیت در این حوزه نبودم. یادم هست که زمان تست به دلیل اشتباه در مسیر، حدودا ۴۰ دقیقه دیر به مقصد رسیدم و آقای کاهانی به شدت عصبانی شد اما خرده­ای نگرفت. بعد از تست و خروج از دفتر بسیار احساس خوشایند و انرژی خوبی داشتم، طوریکه دلم می‌خواست دوباره به آنجا برگردم. تا اینکه برای تست­های بعدی، مجدد با من تماس گرفتند و پس از قطعیت، همکاری­ شکل گرفت.

چه شد به بازیگری علاقه­مند شدید؟

خب قبل از اینکه در فیلم «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» بازی کنم چندماهی درگیر بازیگر شدن بودم و در چند فراخوان­ شرکت کردم. اما از ادامه دادن منصرف شدم تا اینکه آشنایی با آقای کاهانی به صورت اتفاقی برایم ایجاد شد. لذا پس از بازی در این فیلم به شدت به دنیای بازیگری علاقه­مند شدم و آن را به جد پیگیری کردم. البته انگیزه دیگر این مسیر همکاری با آقای کاهانی بود، ایشان به شکل حیرت­انگیز درس بازیگری و زیست بازیگری را به من آموخت. او مرا به خودم آشنا و نزدیک کرد. در طول کار حواسش به تمام جوانب بود، همه­چیز را مدیریت و کنترل می­کرد، ایشان آنقدر ویژگی­های خوب و تاثیرگذاری دارد که بازیگر بدعادت می­شود. بنظرم وی کار با بازیگر را بلد است و تمام توانایی­های بازیگر را به خوبی به تصویر می­کشد. در نهایت، معتقدم ورودم به سینما توسط آقای کاهانی بهترین خوش شانسی زندگی هنری­ام بود.

از اینکه مجبور بودید کم کم و با نقش های ریز خود را ثابت کنید، خسته نشدید؟

چرا خیلی زیاد. حتی یک زمان­هایی سعی داشتم، قید همه چیز را بزنم  و بیخیال کار در این عرصه شوم اما نتوانستم. به خودم می­گفتم تو باید به چیزی که می­خواهی برسی. دلم نمی­خواست که تنها در یک فیلم بازی کنم و بعد کناره­گیری کنم، می­خواستم در این مسیر پویا و ماندگار باقی بمانم.

دوست دارید که نقش­های متفاوت را تجربه کنید؟

اینکه هر بازیگری بتواند درست در نقش­های متفاوت ظاهر شود، قطعا امتیاز مثبتی است. اما باتوجه به محدودیت پیشنهادی کارها و اینکه بتوانم خودم را ثابت کنم، مجبور بودم که بازی در بیشتر نقش­ها را بپذیرم. بنظرم این مسیر باید طی می­شد تا به جایگاه الانم برسم.

در آینده کاری خود، تمایل دارید با چه کارگردانانی همکاری کنید؟

اصغر فرهادی و حمید نعمت الله.

اگر به عقب برگردید باز هم به این مسیر ادامه می­دهید؟

بله قطعا اما… (می خندد) بازی در یک سری از کارها را قبول نمی­کنم.

به فیلم نپتون برگردیم، کارکترتان در این فیلم چه ویژگی­هایی داشت؟

نقش دختری است که بسیار آسیب دیده است و برای جبران زخم­ها و آزارهایی که متحمل شده به کارش پناه می­برد. او همواره سعی می­کند که غم­ها و مشکلات خود را پشت خنده، سر به هوایی و خوشگذرانی پنهان کند.

چقدر با کارکترتان همذات­پنداری کردید؟

از نظر من تمام بازیگران، جوانب مختلف روحیات و شخصیت­ها را در خود دارند و این جوانب با توجه به خواسته کارگردان شکل می­گیرد. من همواره زمانی که قرار هست نقشی را بازی کنم، مدام مشغول خواندن فیلمنامه می‌شوم و مرتب درگیر فکر کردن به آن موقعیت هستم تا بتوانم با نقش ارتباط برقرار کنم.

روند تمرین­های پیش تولید چگونه بود؟

قبل از فیلمبرداری تقریبا ۶ یا ۷ جلسه­ای تمرین کردیم. همچنین به دلیل حساسیت­هایی که خانم ساداتی نسبت به فیلمنامه داشتند، سعی کردیم آنطور که ایشان و کارگردان مدنظرشان است به نقش برسیم.

کار با کارگردان اولی چطور بود؟

آقای غفاریان به شدت کارگردان جزئی­بین هستن و در اجرا به کوچک­ترین اتفاق واقف هستند. طوریکه زاویه نگاه، لحن، حرکات و.. برایشان بسیار مهم بود. جالب است که ایشان آنقدر همه چیز برایشان الویت داشت که با دو برداشت و سه برداشت راضی نمی­شدند. آقای غفاریان بسیار باهوش و توانمند است، بطور مثال در تمرین­ها به بازیگران اجازه می­داد تا هرچیزی که فکر می‌کنیم درست است، ارائه دهیم و در نهایت باتوجه به خواسته خود یا با روی گشاده از ایده­ها استقبال می­کرد و یا رد می­کرد.

بنظرتان بازی­ شما در جشنواره دیده خواهد شد؟

(می­خندد) نمی­دانم. خروجی کار را هنوز ندیدم اما من از خودم راضی بودم، چون تمام سعی و تلاشم را کردم. به هرحال امیدوارم که اتفاق­های خوبی برای این فیلم رقم بخورد.
معصومه دهقان