نمایش «آبی‌گونه» به کارگردانی کاوه مهدوی که نمایش منتخب جشنواره رضوی است این روزها در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه است و با موضوع و نگاه متفاوتی که دارد لحظاتی سرگرم کننده و آموزنده برای مخاطبان رقم می‌زند .سحر پیرعلی بازیگری را به شکل اتفاقی و با حضور سر تمرین نمایشی در ساوه آغاز کرده است. او که همان ابتدا توانسته نقش اول نمایشی از چیستا یثربی را بدست بیاورد و در ادامه مسیر کاری‌اش با شرکت در کلاس‌های بازیگری و همکاری با گروه‌های دانشجویی و آثار دفاع مقدس همکاری کرده و در تئاتر کمدی و آزاد نیز با افرادی مانند مرحوم مجید فروغی و شاهین علایی نژاد همکاری کرده است.. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا با سحر پیرعلی بازیگر نمایش «آبی‌گونه» را می‌خوانید.

شما کاراکتر یک مادر مشهدی را در این نمایش بازی می‌کنید در مورد ویژگی‌های این کاراکتر برای ما بگویید.

در طول دوران بازیگری‌ام و در زمینه صدا پیشگی، تئاتر و رادیو نقش‌های متفاوتی را بازی کردم. از بچه خردسال بگیرید تا پیرزن ۷۰ ساله اما نقش مادر این نمایش یک مقدار رئال‌تر بود. کاراکتر یک مادر تقریبا ۵۰ ساله بود و نمایش دغدغه‌های این مادر را به چالش می‌کشید. از آنجاییکه که شخصاً از فوتبال خیلی بدم می‌آید در حالی که همسرم به شدت به فوتبال علاقه‌مند است و وقتی در خانه اسم فوتبال می‌آید یا بحث فوتبال مطرح می‌شود من به دنبال راه فراری می‌گردم چالش این مادر با فرزندش که عاشق فوتبال است و برای اولین بار برای دیدن دربی می‌خواهد به تهران برود برای من بسیار تازه و نو بود. اینکه با آنچه دوست ندارم روبرو شوم یعنی با سوژه‌ای مرتبط با فوتبال برایم بسیار جذاب بود. ظاهراً در این سال‌ها رسمی در استادیوم اجرا می‌شود که کبوتری را به رنگ تیم حریف در می‌آورند و سرش را از بدن جدا می‌کند و این مرا بسیار تحت تاثیر قرار داد چرا که من بسیار  حیوان دوست هستم.  مادر نمایش «آبی گونه» فرزندش را به تنهایی بزرگ کرده و به خاطر اینکه ناخواسته عامل مرگ همسرش شده مشکل اعصاب و روان پیدا کرده و تنها این پسر را دارد و این پسر می‌خواهد برای اولین بار به یک شهر غریب برود و چالشی که برای مادر بوجود می‌آید برایم بسیار جذاب بود.

 در مورد لهجه مشهدی چه چالشی در انتظار شما بود؟

تاکنون لهجه‌های مختلفی را بازی کرده بودم  ولی لهجه مشهدی را بازی نکرده بودم و برایم بسیار سخت بود. از طرفی ما زمان زیادی هم برای تسلط بر این لهجه‌ها نداشتیم. تماشاگران غیر مشهدی ما خیلی راحت‌تر به این باور می‌رسند که ما مشهدی هستیم ولی خب مسلماً برای فردی که خودش مشهدی هست این داستان کمی متفاوت می‌شود و اگر کوچک‌ترین ایرادی در این زمینه وجود داشته باشد آنها خیلی راحت‌تر متوجه آن می‌شوند ولی یکی از نکات جالب و جذاب این اجرا برای من یادگیری لهجه مشهدی بود.

سخن پایانی

یکی از شاخصه‌های مثبت آقای مهدوی این است که از تمام بازیگران استفاده می‌کنند. ما نزدیک به ۴۰ بازی‌ساز داریم که نقش هواداران دو تیم محبوب استقلال و پرسپولیس را بازی می‌کنند. به نظرم اینکه نگاه ایشان به این بازیگران صرفاً در حد بازی‌ساز نبود و برای آنها نقش‌های کوچکی طراحی شد ولی نقش‌ها به صورت چرخشی میان آنها تقسیم می‌شود از ویژگی‌های مثبت این اثر محسوب می‌شود و از شاخصه‌های مثبت کارگردانی آقای مهدوی قطعا این بود که از تک تک این دوستان بازی گرفتند. خوشبختانه در این نمایش تمام بازیگران دخیل هستند و هر کدام نقش مهمی را ایفا می‌کنند.