نمایش «کتابخورها» به کارگردانی اسماعیل رحیمی‌سروش پس از دوره‌های اجرایی موفقی که تاکنون داشته این‌بار در کانون پرورش فکری روی صحنه می‌رود. به همین بهانه خبرنگار صبا گفت‌وگویی با جعفر غلامپور بازیگر این نمایش داشته که در ادامه می‌خوانید.

پیش از این تجربه‌ای در عرصه تئاتر کودک داشته‌اید؟

من تا این لحظه چندان در زمینه کار کودک فعالیت نکرده‌ام و بازیگری نیز همیشه یک علاقه قدیمی بوده که هرازگاهی درگیرش می‌شدم و کارم بیشتر نویسندگی است البته به عنوان نویسنده کار کودک نوشته بودم. این متن را سال‌ها پیش آقای رحیمی‌سروش برای من فرستادند و از آنجایی که متن به نظرم خیلی خوب آمد، نمونه آن را در آثار کودک ندیده بودم و اثر متفاوتی بود قبول کردم که همکاری کنم و اتفاق و تجربه بسیار خوبی برای من بود.

 نقش پردازی روی کاراکتر موریانه چالش برانگیز نبود؟

در متن اولیه آقای رحیمی‌سروش موریانه‌ها را در سه شکل بلند، چاق و کوتاه در نظر گرفته بود ولی از آنجایی که فیزیک ما سه نفر کمی متفاوت بود سعی کردیم روی ویژگی‌های دیگر این موریانه‌ها کار و آنها را پررنگ کنیم. کاراکتری که من بازی می‌کنم تبدیل شد به رهبر این گروه موریانه‌ها که کمی مسن‌تر و عصبی‌ است. برای این کاراکتر نگاهی به کاراکتر برادر بزرگ دالتون‌ها داشتم. کاراکتری که واقعاً شجاع نیست ولی سعی می‌کند که رهبری کند و ادای موریانه‌های شجاع را در بیاورد. موریانه‌ها موجودات ریزی هستند و زمانی که قرار بود ما سه مرد که جثه‌های ریزی هم نداشتیم به نقش آفرینی آنها بپردازیم تلاش کردیم تا در راه رفتن‌هایمان از ویژگی‌های موریانه‌ها استفاده کنیم حال هر کدام از ما به سبکی مثلاً من با نگاه کردن به ویدیوهای موریانه‌ها دیدم که خیلی شبیه مورچه‌ها هستند و تند و سریع حرکت می‌کنند بنابراین تلاش کردم در راه رفتنم یک جاهایی به این قدم‌های ریز و تند بپردازم از سوی دیگر یک سری ویژگی‌های انسانی به آنها دادیم مثلا این موریانه شجاع نیست و در عین حال که همواره سر باقی موریانه‌ها داد می‌زند مهربان است و آنها را دوست دارد و در نهایت در لحظه‌ای که باید، روی همه ترس‌هایش پا می‌گذارد و فداکاری می‌کند و فکر می‌کنم همین ویژگی‌های انسانی کمک زیادی به همزاد پنداری مخاطب با این کاراکترها کرد. در همان روزهای نخست صحبت‌مان با آقای رحیمی‌سروش متوجه شدم که ایشان خیلی انیمیشنی به کاراکترها نگاه می‌کنند اگر به انیمیشن‌های خوب سینما بنگریم می‌بینیم که کاراکترهای حیوانی که ویژگی‌های انسانی پیدا می‌کنند بیشتر مورد قبول مخاطب قرار می‌گیرند و جذابتر هستند.

به نظرم هماهنگی این سه کاراکتر موریانه در جهت تشکیل یک جسم واحد سخت و چالش برانگیز بود؟  

بله سختی‌هایی وجود داشت و از طرفی ما این را در نظر داشتیم که موریانه‌ها خیلی جمعی زندگی می‌کنند و ما باید به این حرکت جمعی می‌رسیدیم. از ابتدا تلاش کردیم با هم خیلی هماهنگ باشیم و یکدیگر را چه در دیالوگ و چه در بدن و حرکات تکمیل کنیم. یعنی وقتی بحث طراحی حرکت و پرداخت شخصیت بود ما سه بازیگر نقش موریانه‌ها با یکدیگر تعامل زیادی داشتیم و پیشنهادهای زیادی به هم می‌دادیم و این خیلی به ما کمک کرد تا به این هماهنگی برسیم و در نهایت آن جسم واحدی که شما از آن یاد می‌کنید شکل بگیرد. البته سخت بود اما به خاطر هوشمندی بچه‌ها و تمرینات مداوم موفق شدیم به آن برسیم.

 سخن پایانی

امیدوارم ارگان‌ها، نهادهای دولتی و کسانی که می‌توانند، تلاش کنند تا تئاتر به خصوص تئاتر کودک بیشتر دیده شود چون کودکان ما نیاز دارند با تئاتر آشنا شوند و اندیشمند بار بیایند چرا که تئاتر تولید اندیشه می‌کند.

مریم عظیمی