مینا عالی‌پور، متولد تیرماه ۱۳۷۴ از هنرمندان جوان و پرکاری‌ست که در عرصه هنرهای تجسمی به عنوان نقاش و کیوریتور فعالیت‌های فراوان و قابل توجه‌ای دارد. گرچه او در رشته مهندسی هوافضا مدرک کارشناسی ارشد کسب کرده اما اکنون تمام وقت خود را وقف هنر کرده است. عالی‌پور در رشته‌های هنری و همچنین آموزش هنر دوره‌های آموزشی مفید و کاربردی زیادی از جمله پداگوژی، مربیگری نقاشی کودک، مربیگری نقاشی مقدماتی و پیشرفته، دوره های حرفه‌ای کیوریتوری، مربی‌گری حرفه‌ای آبرنگ، دوره‌های مدیریت مد و فشن و طراحی لباس از انگلستان، دوره‌های مدیریت فرهنگی و غیره را گذرانده است. این هنرمند که اکنون مدرس رسمی فنی و حرفه‌ای است، تاکنون در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی بسیاری شرکت داشته که از آن میان می‌توان به سه نمایشگاه انفرادی، ۵۶ نمایشگاه گروهی داخلی و خارجی از جمله آرت‌فیر بارسلونا، آرت‌فیر استانبول، اکسپو مسقط آرت (۲۰۲۳)، نمایشگاه و مسابقه آرته لاگونا ایتالیا و نمایشگاه‌هایی در کشورهای هند، یونان، لهستان، آمریکا و استرالیا اشاره کرد. او همچنین کیوریتوری بیست نمایشگاه داخلی و خارجی را در کشورهایی نظیر استرالیا، هلند (پنج دوره)، مکزیک، ترکیه، انگلستان، اتریش و عمان، نمایشگاه روز مردگان به مناسبت جشن مردگان مکزیک (سفارت مکزیک)، نمایشگاه شگفتی‌های بدن انسان که برای اولین‌بار در ایران هم‌زمان با جهان و با شرکت اساتید بنام علم مغز و اعصاب برگزار خواهد شد و نمایشگاه پژوهش هنر به مناسبت روز جهانی علم برای صلح و توسعه که در بهمن‌ماه سال جاری برگزار می‌شود. عالی‌پور که به تازگی دو نمایشگاه مجازی هنرهای تجسمی را با آثاری از هنرمندان ایرانی به صورت مشترک با انگلیس و اتریش برگزار کرده، این‌روزها در حال جذب هنرمندان برای دو نمایشگاه مجازی در کانادا و آلمان و نمایشگاه‌های حضوری در ارمنستان و دبی و نمایشگاهی نیز در فرهنگسرای استاد فرشچیان است. به بهانه برگزاری فعالیت‌های اخیر این هنرمند و کیوریتور جوان، با او گپ‌وگفتی داشته‌ایم.

شما در رشته مهندسی هوافضا تحصیل کرده‌اید. چه شد که سر از هنرهای تجسمی درآوردید؟

تحصیل در رشته‌ مهندسی هوافضا به من این امکان را داد تا دنیای زیبای فناوری و اصول علمی را از نزدیک تجربه کنم اما هنر همیشه بخشی از وجود من بوده، جایی که می‌توانم به بیان احساسات و تخیل خود بپردازم. هوافضا به من دیدگاه و انضباط و هنر به من آزادی و بیانگرایی بخشید. به مرور متوجه شدم هنرهای تجسمی آن چیزی‌ست که عمیقاً به آن تعلق دارم و می‌تواند با علم ترکیب شود تا تجربه‌های تازه‌ای به وجود آورد.

کمی درباره دو نمایشگاه مجازی «نغمه‌های بیگ‌بن» و «خاطرات آلپ» توضیح بدهید. این دو نمایشگاه با چه هدف و انگیزه‌ای برگزار شدند و چرا مجازی؟!

این نمایشگاه‌ها با هدف گسترش مرزهای فیزیکی و ایجاد فرصت برای هنرمندان ایرانی و بین‌المللی برگزار شدند. انتخاب فضای مجازی هم به ما این امکان را داد که بدون محدودیت مکانی، مخاطبانی از سراسر دنیا را جذب کنیم. فضای مجازی بستری‌ست که هنر و فرهنگ‌ها را با سهولت بیش‌تری به هم نزدیک می‌کند.

برگزاری نمایشگاه‌های مجازی طی چند سال گذشته به شیوه‌ای برای نمایش آثار و معرفی هنرمندان تبدیل شده. خودتان بیش‌تر با برگزاری نمایشگاه به چه سبکی موافقید؛ حضوری یا مجازی؟ به نظرتان فضای مجازی می‌تواند به جذب مخاطب و پیشرفت و رونق هنرهای تجسمی کمک کند؟

هر دو نوع نمایشگاه، حضوری و مجازی، ارزش و جایگاه خاص خود را دارند. نمایشگاه‌های حضوری به دلیل تجربه‌ بی‌واسطه و تعامل مستقیم با آثار و هنرمندان ارزشمندند. از سوی دیگر، فضای مجازی امکان دسترسی جهانی و انعطاف‌پذیری بالاتری را فراهم می‌کند. در نهایت، معتقدم ترکیب هر دو شکل می‌تواند تاثیرگذاری بیش‌تری داشته باشد؛ فضای مجازی می‌تواند فرصت‌های بیش‌تری را در اختیار هنرمندان قرار بدهد و مخاطب بیش‌تری را به هنرهای تجسمی علاقه‌مند سازد.

استقبال هنرمندان و هنردوستان از این نمایشگاه‌ها چطور بود؟

استقبال از نمایشگاه‌ها فراتر از انتظار بود و هنرمندان و هنردوستان از این فرصت استقبال کردند. این استقبال و موفقیت‌ها انگیزه‌ای برای ادامه‌ این نوع نمایشگاه‌ها و گسترش فعالیت‌های بین‌المللی بود.

آثاری که در نمایشگاه شرکت کردند، به لحاظ کیفی در چه سطحی بودند؟ آیا مطابق با استانداردهای جهانی هنر و قابل رقابت با آثار خارجی بودند؟

همان‌طور که می‌دانید هنر ایرانی همواره در دنیا سرآمد بوده است. این نمایشگاه‌ها به عنوان فرصتی برای نمایش توانمندی‌های هنر ایرانی در سطح جهانی موفق عمل کردند.

به عنوان هنرمند و کیوریتوری که مدت‌هاست به شکل گسترده‌ای در این عرصه فعال هستید، وضعیت هنرهای تجسمی ایران امروز را چطور ارزیابی می‌کنید؟ آیا گالری‌دارها و هنرمندان جهان توجه و علاقه‌ای به آثار هنرمندان ایرانی نشان می‌دهند؟

همان‌طور که گفتم، هنرهای تجسمی ایران همواره در دنیا زبانزد بوده‌اند. توجه بین‌المللی به آثار هنرمندان ایرانی روزبه‌روز بیش‌تر می‌شود و گالری‌ها و مجموعه‌داران جهانی به این آثار علاقه‌مند شده‌اند. این موضوع نشان از استعداد و خلاقیت بی‌نظیر هنرمندان ایرانی دارد و امیدوارم در آینده شاهد رشد بیش‌تری در این زمینه باشیم.

شما پیش از این تکنیک‌های مختلف نقاشی را تدریس می‌کردید اما مدتی آن را کنار گذاشتید و حالا قصد دارید باز هم آموزش حضوری و آنلاین نقاشی را آغاز بکنید. چرا بین تدریس شما وقفه افتاد و چه شد که تصمیم گرفتید دوباره به تدریس هنر برگردید؟

وقتی نمایشگاه‌ها و پروژه‌های بین‌المللی را برگزاری می‌کردم، زمان کافی برای تدریس باقی نمی‌ماند اما همواره به آموزش و انتقال تجربه‌ها به نسل جوان علاقه‌مند بودم. اکنون با برنامه‌ریزی بهتر و تجربه‌های جدید تصمیم گرفته‌ام دوباره به آموزش نقاشی بازگردم و از این طریق به رشد و ارتقای هنرمندان جوان کمک بکنم.

در پایان، اگر حرف یا نکته ناگفته‌ای مانده، بفرمایید.

امیدوارم بتوانیم با تلاش و همکاری بیش‌تر، هنرمندان گمنام ایرانی را در صحنه‌های بین‌المللی بیشتر معرفی کنیم و ارزش‌های هنرهای تجسمی ایران را به جهانیان نشان بدهیم. ایران سرزمین فرهنگ و هنر است و ظرفیت‌های فراوانی دارد که باید به آنها بپردازیم و برای رشدشان سرمایه‌گذاری کنیم.

احمدرضا حجارزاده