آزاده صالحی – موزه هنرهای معاصر تهران این روزها میزبان نمایشگاه «چشم در چشم» است که منتخبی از ۱۲۰ اثر ایرانی و خارجی گنجینه موزه را در برگرفته است. این نمایشگاه مشتمل بر آثار نقاشی، مجسمه و عکس از هنرمندان بزرگی چون فرانسیس بیکن، اندی وارهول، آلبرتو جاکومتی، ادوارد مونه، کمال‌الملک، بهمن محصص، ژازه طباطبایی، مارکو گریگوریان، محمود جوادی‌پور، احمد اسفندیاری، پیکاسو، ونگوگ، خوان میرو، مهدی سحابی و… است و به آثار پرتره این هنرمندان مدرن و معاصر اختصاص دارد که با جنبه‌های روانکاوانه به نمایش گذاشته شده‌اند. نمایشگاه «چشم در چشم» (پرتره در هنر مدرن و معاصر) با رویکردی پژوهشی سعی در کنکاش مضامین تصویری مرتبط با پرتره دارد که از ۱۵ مهر ماه در موزه هنرهای معاصر برپا شده و به دلیل استقبال بی نظیر علاقه‌مندان، دانشجویان و هنرمندان حوزه هنرهای تجسمی با اعلام نادره رضایی معاون هنری وزارت فرهنگ تا پایان آذر ماه جاری تمدید شد. نادره رضایی در باره این نمایشگاه گفت: نمایشگاه «چشم در چشم» با استقبال کم سابقه هنرمندان و علاقه‌مندان هنرهای تجسمی و گنجینه موزه هنرهای معاصر، روبه‌رو شده و به همین دلیل نمایشگاه را تا پایان آذر ماه تمدید می‌کنیم. معاون امور هنری افزود: در این روزها موزه هنرهای معاصر شاهد صف‌های طولانی مردم برای تماشای آثار پرتره گنجینه موزه است، امیدواریم با این تمدید علاقه‌مندان بیشتری فرصت داشته باشند تا با فراغت به موزه بیایند. برگزاری این نمایشگاه و تمدید آن فرصتی فراهم کرد تا با هنرمند نقاش و استاد دانشگاه درباره چرایی و دلایل استقبال از این نمایشگاه به گفت‌وگو بنشینیم.

بهنام کامرانی هنرمند نقاش از دیگر هنرمندانی است که درباره دلایل استقبال از این نمایشگاه را این طور عنوان کرد: ازآنجایی که نمایشگاه «چشم در چشم» یک اتفاق پژوهشی در حوزه هنرهای تجسمی است، به خودی خود جایگاه ارزشمندی دارد. در عین ‌حال، ککلسیون موزه به شکل تازه‌ای در این نمایشگاه به معرض نمایش گذاشته شده است، هرچند بسیاری از این کارها قبلا دیده شده است. ولی همین که این آثار با زمینه‌ای متفاوت، در معرض دید مخاطب قرار گرفته و عموم مردم هم می‌توانند آن را ببینند اتفاق خوشایندی است.

این هنرمند پرسابقه ادامه داد: شاید بتوان یکی از دلایل اقبال مردم نسبت به این نمایشگاه را در این نکته دانست که فضای جامعه امروز به گونه‌ای است که افراد تمایل دارند تا با حضور در چنین برنامه‌هایی خود را از زندگی روزمره و مشکلاتی که با آن درگیرد هستند دور کنند. به ‌خصوص، نسل جوان که مکان موزه همواره برای آنها، محلی برای دیدار و تبادل نظر فرهنگی به شمار می‌رود. به بیان ساده‌تر، موزه به نسل جوان تشخص می‌بخشد، همان‌ طور که موزه‌ها، گالری‌ها و اساسا مکان‌های فرهنگی از چنین کارکردی برخوردارند. از سوی دیگر، آن دسته از مکان‌های فرهنگی که بودجه دولتی دارند می‌توانند با برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی در ارتقاء سهم تصویری جامعه نقش داشته باشند. تقریبا تمام شرایط دست به دست هم داده تا محیط فرهنگی موزه هنرهای معاصر تهران در معرض دید مخاطبان مختلف قرار بگیرد. هم دانشجویان رشته‌های هنر و هم نسل جوانی که شاید رشته دانشگاهی‌شان صرفا هنر نباشد. در مجموع، این نمایشگاه محملی برای کشف، تجربه‌اندوزی و دانش مفاهیم هنری است.

این استاد دانشگاه با تاکید بر این که هنرهای تصویری خصلتی دارند که وقتی در معرض دید بازدیدکنندگان قرار می‌گیرند قابلیت انتقال دارند. کما این که یک مخاطب جوان حتی اگر هیچ چیز از هنر نداند و استیتمنت نمایشگاه را مطالعه نکرده به بازدید آثار برود، این تصاویر در ذهن او حک شده و او را وادار به جستجو می‌کنند و به ‌طور کلی، نگاه گذرای او به این آثار هم می‌تواند بر او تاثیر بگذارد. گروه دیگر مخاطبان هم که با پیش زمینه هنری به تماشای این آثارآمده‌اند طبعا به هنگام مواجهه با این کارها، دانش بیشتری کسب خواهند کرد. بخش سوم مخاطبان این نمایشگاه هم رهگذرانی هستند که وقت فراغت خود را به تماشای آثار هنری می‌گذرانند. در مجموع، موزه با برگزاری این نمایشگاه اتفاقی را رقم زده است تا مخاطبان از هر سن و طیفی ،   از هجوم اخبار آزار دهنده و در بیشتر مواقع سطحی رسانه‌های جمعی به خصوص اینستاگردی، فاصله بگیرند و از دیدن تصاویر ناب لذت ببرند. در شرایطی که بودجه‌های فرهنگی و هنری پایین هستند و همین طور، از طرف صداوسیما و رسانه‌ها به آن شکلی که باید تبلیغاتی برای آثار هنری صورت نمی‌گیرد و از همه مهمتر، جای آموزش هنردر نهاد مدارس خالی است، برگزاری این نمایشگاه فرصتی مغتنم به شمار می‌رود و جا دارد از این حرکت خوب استقبال و حمایت کرد.