مریم عظیمی _ نمایش «نام همه مصلوبان عیسی است» اثری به کارگردانی وحید نفر و نویسندگی ایوب آقاخانی است که به رشته اتفاقاتی در اوایل دهه ۳۰ و فعالیت‌های تروریستی گروه هاگانا در تهران می‌پردازد. در این درام تاریخی به مستنداتی از حوادث این دوره در ترکیبی دراماتیک با کاراکتری به نام عیسی ناصری پرداخته‌ می‌شود. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با بازیگر این نمایش را می‌خوانید.

علاوه بر بازیگری سالها به عنوان کارتونیست فعالیت کرده‌اید و به نظر می‌آید مسیر خیلی پیچیده و متفاوتی را طی می‌کنید.

من تقریبا ۲۴ سال است که کاریکاتور می‌کشم، با بسیاری از برندها کار کردم و می‌توانم بگویم که در فضای کاریکاتور نیمچه برندی برای خودم دارم ولی از سال ۸۵ بحث بازیگری را آغاز کردم و از آنجایی که معتقدم پازل‌های زندگی همیشه به درستی کنار هم چیده می‌شوند سعی کردم با روال عادی زندگی پیش بروم و خدا را شکر بدون هیچ رابطه و آشنایی در این ۱۷ سالی که مشغول به بازیگری بودم هرچند بسیار کند اما درست پیش رفته است و سعی می‌کنم مدام روی مهارت‌های خودم کار کنم، معمولا هفته‌ای چهار جلسه تمرینات تک نفره انجام می‌دهم و در کنارش باز هم از اساتید مختلف مثل آقای کیومرث مرادی می‌آموزم. در این سال‌ها در آثار زیادی حضور داشتم که به عنوان شاخص‌ترین آنها می‌توانم از سریال «بازپرس» و سینمایی «سلفی با دموکراسی» نام ببرم و بله این پیچیدگی و سختی وجود دارد کما اینکه از بچه‌هایی که در سال ۸۵ با هم بودیم فقط دو یا سه نفر در حال حاضر کار می‌کنند و باقی مسیر دیگری در زندگی انتخاب کرده‌اند اما من کلاً آدم سرسختی هستم. جدای از این به همسرم که ۹ ماه است پیش خدا رفته قولی داده‌ام که باید به آن وفادار باشم و به آرزوی او که تبدیل شدنم به یک بازیگر بسیار خوب و تاثیرگذار بود عمل کنم. بنابراین می‌خواهم نه فقط به عنوان یک بازیگر بلکه به عنوان یک کنشگر اجتماعی که با مردم است و دوستشان دارد تاثیرگذار باشم.

نزدیک شدن شما به این نقش چگونه بود؟

داستان این نمایشنامه برگرفته از داستان عیسی مسیح است و من تلاش کردم که چه در لحن صحبت و چه در میزانسن‌های بدنی خودم آن تنوع و تفاوت را داشته باشم تا بازی یک شکل نشود. من کلاً عاشق کار رئالیستی هستم و اکثر کسانی که کار مرا دیده‌اند معتقدند که خیلی رئال بازی می‌کنم البته این باعث خوشحالی من است چون معتقدم باید در هر اثری زندگی جریان داشته باشد. من زمانی که می‌خواهم به نقش نزدیک شوم متن را بارها و بارها می‌خوانم حتی در زمان اجرا نیز دوباره به متن مراجعه می‌کنم تا ببینم آیا چیزی هست که بتوانم به نقش بیافزایم یا نه! چون فکر می‌کنم که بازیگر باید همیشه چیز جدیدی برای رو کردن داشته باشد وگرنه مرگش فرا می‌رسد.

با توجه به همپوشانی کاراکتر عیسی ناصری و عیسی مسیح در این نمایش آیا نگاهی به کاراکتر پردازی‌هایی که تا این لحظه از عیسی مسیح شده نیز داشتید؟

اصولاً هیچ وقت برای اینکه چیزی را خلق کنم آثاری که در آن دسته ساخته شده‌اند را نمی‌بینم چون فکر می‌کنم این مسئله ناخودآگاه روی خلق خود من تاثیر می‌گذارد هرچند که در مورد کاراکتر حتماً می‌خوانم. ولی مسلماً آثاری که در مورد عیسی مسیح ساخته شده است را دیده‌ام اما هیچ کدام از این نقش پردازی‌ها با توجه به اینکه زمان زیادی از دیدن این آثار گذشته تاثیری روی کارم در این نمایش نداشته همینطور به این مسئله قائلم که بازیگر باید یاد بگیرد و بتواند که خودش مستقلاً چیزی را خلق کند تا برای مخاطب جدید باشد.