مریم عظیمی– فیلم «آبستن» اثری به کارگردان محمد و مصطفی تنابنده است و به قصه چند جوان و مصائبی که در راه خروج از کشور با آن رو به رو می‌شوند می‌پردازد. این دومین فیلم بلند محمد تنابنده پس از فیلم «تدفین» است که به صورت کارگردانی مشترک با برادرش ساخته است. عباس غزالی، سوگل خلیق، توماج دانش بهزادی، رها خدایاری، مجتبی شفیعی، تیما تقی‌زاده، عماد درویش و ملیسا چوپانی در آن نقش‌آفرینی کرده‌اند. آبستن را می توان یکی از فیلم های خاص جشنواره چهل و سوم به حساب آورد؛ چرا که تجربه دوباره فیلمبرداری پلان-سکانس است. پیش از این، فیلم «ماهی و گربه» هم چنین ایده‌ای در اجرا داشت و فیلم «قاعده تصادف» هم از ترکیب چند پلان‌سکانس ساخته شده بود. فیلم مصطفی و محمد تنابنده، احتمالا از فیلتر مشاوره برادرشان محسن عبور کرده و این اتفاق با توجه به آشنایی خوب محسن تنابنده با فرآیند فیلمنامه می‌تواند یک امتیاز برای این اثر باشد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا با بازیگر این فیلم را می‌خوانید.

پیشینه بازیگری‌تان در تئاتر و فیلم کوتاه تاثیری در نقش پردازی کاراکتر مریم داشته است؟

بازیگری را در دانشگاه هنر و معماری آموختم و سپس در ۴ فیلم بلند، ۱۰ فیلم‌کوتاه‌ و ۱۲ تئاتر بازی کردم. با توجه به فرم و ساختار فیلم «آبستن»، تجربه‌ها و آموزه‌های تئاتر بی‌اندازه مرا در جهت خلق این کاراکتر پیش‌ راندند.

کاراکتر مریم و پیچیدگی شخصیتی او چه تاثیری بر فضای فیلم «آبستن» دارد؟

مریم دختر جامعه‌ دیروز، امروز و فرداست. او که شمایلی نزدیک به نسل تازه‌ جامعه دارد روایتگر آسیب‌هایی است که دختران و زنان در دوره‌های مختلف با آن دست ‌و پنجه نرم کرده‌اند. به غایت این شخصیت یکی از سخت‌ترین کاراکترهایی بود که در دوران فعالیت حرفه‌ای‌ام آن را اجرا کردم. طراحیِ به ‌اندازه و هوشمندانه‌ی کاراکتر مریم در فیلمنامه در کنار ۲ زن دیگر، شمایلی سه‌گانه از سه زن در طبقه‌ نزدیک به ‌یکدیگر، با آمال و آرزوهای متفاوت را تداعی می‌کند که فکر می‌کنم بدون حضور او یعنی مریم، این سه‌گانه کامل نمی‌شد.

آیا تجربه کارگردانی باعث می‌شود که یک بازیگر راحت‌تر کارگردان را درک کند؟

حتماً اینطور است. زمانی که من از نگاه کارگردانِ فیلم به کاراکتر، فیلمنامه، لوکیشن و سایر بخش‌هایی که به کارم مربوط است نگاه می‌کنم، معادلات برایم فرم ساده‌تری پیدا می‌کنند و متصور می‌شوم که یک کارگردان چه انتظاراتی در صحنه از بازیگرش دارد و آنها من را پیش می‌برند.