مریم عظیمی _ داود زارع و نرگس اصغری که تابستان گذشته نمایش «۱۶ سالگی» را با محوریت دغدغه‌ها و مشارکت خود نوجوانان بر صحنه داشتند این روزها نمایش «پینوکیو» به نویسندگی «سو آنگو» که خود یک بازنویسی از «پینوکیو» شاهکار «کارلو کلودی» نویسنده ادبیات کودک و نوجوان مشهور ایتالیایی است را در تالار هنر روی صحنه آورده‌اند. تهیه‌کنندگی این اثر را مجید قناد برنامه‌ساز و مجری نام آشنای حوزه کودک و نوجوان بر عهده دارد و علیرضا دری در کنار نرگس اصغری و ۱۶ بازیگر کودک و نوجوان در این اثر به ایفای نقش پرداخته‌اند. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با تهیه‌کننده این نمایش را می‌خوانید.

همکاری شما با آقای زارع و حضورتان در مقام تهیه‌کننده این نمایش چگونه رقم خورد؟

آقای زارع از دوستان قدیمی من هستند که تئاترهای بسیاری را کار کرده‌اند و خودشان یک مجموعه آموزشی دارند که به همراه همسر گرامی‌شان با کودکان و نوجوانان کار می‌کنند. آقای زارع فردی بسیار با شخصیت، هنرمند و تحصیل کرده هستند به همین جهت با خوشحالی پذیرفتم که در اثر جدیدشان همکاری کنم. این نمایش برگرفته از یک داستان قدیمی است که هم بچه‌ها و هم بزرگترها با آن آشنا هستند و خوشبختانه آنگونه که از بازخوردها پیداست اثر موفقیت آمیزی نیز بوده است.

اهمیت نمایش و کار کودک برای خود مجید قناد چیست؟

اهمیت کار کودک در آگاهی دادن است. ما در اصل در کنار پدر، مادر و معلمان باید سعی کنیم که به بچه‌ها و فرزندان این مرز و بوم به تناسب سنشان آگاهی بدهیم به همین جهت این یک وظیفه سنگین است و کار کردن با کودک نیز سخت است چرا که مخاطبان ما بزرگسال نیستند که خودشان بتوانند هر اثری را هضم کنند و این ما هستیم که باید به تناسب سنشان کاری ارائه کنیم که آگاهی‌های لازم را به آنها بدهد و آنها را تشویق و ترغیب کنیم تا بتوانند ادامه بدهند و آموزش‌های مربوط به اجتماع، زندگی و خانواده را بیاموزند.

بنابراین وجود همین نکات در این نمایشنامه و اجرا  عامل ترغیب کننده شما برای همکاری بوده؟

بله دقیقاً، این نمایش از یک داستان قدیمی و آشنا سرچشمه می‌گیرد هرچند که ما روی موضوع دروغ گفتن چندان مانور ندادیم و سعی کردیم بیشتر روی رعایت ادب و احترام کار کنیم و در بخش کوچکی نیز به مسئله دروغ نگفتن بپردازیم. باید به این نکته توجه داشت که کودکان به تناسب سنشان و به صورت ناخواسته گاه دچار اشتباهاتی می‌شوند و این پدر و مادر و همین آثار نمایشی هستند که بچه‌ها را آگاه و هدایت می‌کنند.

روند نمایش‌های کودک و نوجوان و آثار مربوط به این گروه سنی در تلویزیون در سالهای اخیر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به نظرم باید این سوال را از کسانی که در این جایگاه قرار دارند بپرسید. من در جایگاهی نیستم که بتوانم در ارتباط با تلویزیون و برنامه‌های کودک سخن بگویم و شما به عنوان خبرنگار اگر رصد کنید و شبکه‌ها را ببینید بهتر متوجه خواهید شد و در همین رابطه باید از مسئولین ذی‌ربط پرسشگری کنید اما می‌توانم بگویم که نسبت به سال‌های گذشته آثار کمتری تولید می‌شود و امروز در شبکه‌های بسیاری که داریم خیلی کمتر از گذشته که برنامه‌های متنوعی داشتیم و امکان انتخاب برای کودک فراهم می‌شد، کار ارائه می‌شود به همین جهت باید این فرصت برای مخاطب کودک فراهم شود که خودش بتواند گلچین کند و اگر چیزی را دوست داشت دنبالش کند و اگر نه در بخش‌ها و برنامه‌های دیگری در پی علایق خود باشد. درست مانند کتاب که نویسندگان عزیز ما تلاش می‌کنند و به شکل‌های مختلف محتوا و مطالبی برای کودکان آماده می‌کنند و واقعا جای تقدیر دارد. بنابراین فقط تلویزیون و نمایش نیست بلکه کتاب نیز هست و جا دارد که واقعاً از معلم‌های عزیز خواهش کنیم که بچه‌ها را به این سمت هدایت کنند، همینطور علیرغم اینکه می‌دانم پدر و مادرهای عزیز گرفتاری‌ها و مشغله زیادی دارند خوب است که زمان و فرصتی برای بچه‌ها و هدایت کردنشان در نظر بگیرند و از تلویزیون که در هر خانه‌ای هست انتظار می‌رود که فعالیتش در این زمینه را بیشتر کند.

سخن پایانی:

از شما و همه خبرنگارانی که سعی می‌کنید در زمینه‌های متفاوت گزارش تهیه کنید متشکرم. همینطور از کارگردان خوب این نمایش آقای زارع و از گروه خوبشان که واقعا منسجم عمل کرده‌اند و این بچه‌ها که آینده ساز هستند و به زیبایی این اثر را اجرا می‌کنند قابل تحسین هستند و جا دارد که از خانواده‌های آنها نیز تشکر کنم که در مدت تولید اثر با بچه‌ها و کارگردان کار همکاری کردند و در نتیجه همه این تلاش‌ها و همکاری‌ها بوده که بچه‌ها در کنار کارگردان خوب این نمایش توانستند یک اثر خوب را روی صحنه بیاورند.