در روزهایی که خاک وطن زخمی ا‌ست و دل‌ها سوخته از تهاجم، حالا نوبت به خانه دوممان رسید؛ رسانه‌ای که با آن زیسته‌ایم، گریسته‌ایم و جنگیده‌ایم. حمله به صداوسیما، فقط انفجار ساختمان نبود؛ تکه‌تکه شدن خاطرات، امیدها و باورهایی بود که در قاب کوچک تلویزیون جان می‌گرفت. اما اینجا ایران است؛ جایی که حتی از دل خاکستر، صدای ایستادگی برمی‌خیزد. این روزها می‌گذرند، اما آن‌ چه باقی می‌ماند، حقیقتی ا‌ست که در غبارها روشن‌تر از همیشه خواهد درخشید.

در همین فضای غم‌زده اما مقاوم، احسان نیلی، تهیه‌کننده باسابقه تلویزیون، در یادداشتی اختصاصی برای روزنامه صبا، از زخمی گفته که فقط به دیوارها نبود، بلکه به روح و جان اهالی رسانه هم رسید. از تلویزیونی نوشته که برایش خانه دوم است؛ جایی که با عشق برنامه ساخته، با دغدغه روایت کرده و حالا در دفاع از آن، یک‌صدا با همکارانش ایستاده. نیلی از لحظه‌هایی گفته که صدای انفجار نزدیک بود، اما صدای اراده قوی‌تر. یادداشت او، نه فقط یک واکنش شخصی، بلکه سندی‌ است از تعهد و دلبستگی نسل رسانه‌سازانی که بی‌هراس از تهدید، پشت قاب ایستاده‌اند.

احسان نیلی در این یادداشت نوشته است: این روزها به خاک ما تجاوز شد، درد کشیدیم و زخم خوردیم و امروز به خانه دوم ما تلویزیون حمله شد. روحمان زخم خورد و دلمان ذره ذره در میان شعله‌ها سوخت اما اینجا ایرانه. ریشه ما در این خاک است و زاده این دیاریم.

سربلندیم با ایرانمان و هیچیم بدون آن. این روزها مثل همه روزهای دیگر می‌گذرد ولی غبارها که افتاد آشکار می‌شود مردی‌ها و نامردی‌ها.

خدا کند که بمیرم وطن فروش نباشم.